Vrij kamperen in Montenegro: één met de natuur

Officieel is wildkamperen in Montenegro verboden. Toch wordt het over het algemeen gedoogd, zeker als je je discreet en respectvol opstelt. Binnen de nationale parken zijn de regels iets strikter, maar ook daar zijn verrassend veel opties. 

In alle nationale parken in Montenegro moet je een toegangsprijs betalen. De toegangsprijs verschilt van park tot park (prijzen variëren van €3 - €6/pp per dag). Bezoek je verschillende nationale parken? Dan is een jaarpas, aan €13,50/pp voordeliger. Vaak betaal je ook voor je camper enkele euro’s entree, maar dan mag je daarvoor ook blijven overnachten. Vraag daarom altijd even na bij de ingang van het park of overnachten kan en of er een officiële overnachtingsplek is voor campers. De locals helpen je vaak met plezier op weg.

Verder zijn veel campings in Montenegro prachtig gelegen en mag je vrij een plekje uitkiezen op het terrein. Dat maakt dat ook op de campings, je je één voelt met de natuur. Begroeten doen ze je steevast met een shotje raki (ja, ook om 10u ’s ochtends), een populaire sterke drank die velen zelf stoken in de Balkanlanden. 

Tijdens onze roadtrip door Montenegro ontdekten we al snel dat wildkamperen in Kotor wat lastiger was. De regio is populair en druk bezocht en de plaatsen zijn beperkt. Gelukkig vonden we prachtige campings vlak aan het water. We maakten een frisse avondduik in de baai van Kotor en s’ ochtends werden we bij het ontbijt verrast door enkele dolfijnen. Een beter plekje hadden we hier niet kunnen vinden. 

Nadien zetten we ons avontuur verder langs de nationale parken en werden kampeerplekjes in het wild afgewisseld met prachtig gelegen campings of privéterreinen waar we steeds met open armen ontvangen werden. De vriendelijkheid van de Montenegrijnen liet ons telkens weer glimlachen, ook al spraken velen geen woord Engels. De charme van met handen en voeten duidelijk maken dat we een nachtje wilden blijven, maakte alles nog specialer.

Tijdens onze reis was geen enkele regeling in een nationaal park hetzelfde. De 'go with the flow'-mentaliteit bleek dan ook het beste te werken. In Durmitor National Park kwam 's ochtends een man in een rode Golf GTI uit begin jaren '90 langs om een kleine bijdrage te vragen voor onze overnachting. Of hij officieel park-ranger was? Geen idee & dat zullen we nooit weten. Maar dankzij de slaapplek met uitzicht recht uit een reismagazine, maakten we er ons niet druk om.

Eén van de mooiste momenten beleefden we bij de Komovi Mountains. Na een frisse nacht in de bergen werden we 's ochtends wakker door twee herders die hun paarden opzadelden. Toen we dichterbij kwamen om de paarden te bekijken werden we uitgenodigd om aan te schuiven bij het ontbijt. Voor we het goed en wel beseften zaten we op een houten bankje bij een eenvoudige Katun (=bergboerderij), nippend van zéér straffe koffie en genietend van een soort oliebol. Communicatie? Een mengeling van lachen, wijzen en knikken — puur, warm en onvergetelijk.

Montenegro blijft voor camperaars een van de laatste plekken in Europa waar avontuur, natuur en vrijheid samenkomen. Zolang je reist met respect voor het land en de mensen, beleef je hier nachten die je niet snel vergeet: een kampvuur onder een eindeloze sterrenhemel, ontwaken tussen de bergen, en onverwachte ontmoetingen bij de ochtendkoffie.
Wij willen alweer vertrekken!