Staycation in eigen tuin

Van ‘Yeay, slapen in de tent!’ tot ‘moet dat nu echt?’. De reacties op een nachtje tuinkamperen variëren heel sterk in ons gezin.

Thor (8) ziet het helemaal zitten, Nasse (12) is ook nog enthousiast maar Artuur (15) ziet het nut van slapen in een tent niet in als er een beproefd alternatief voorhanden is. Om het wat spannender te maken, maken we er een uitdaging van: 24 uur buiten leven. Iedereen krijgt 20 minuten ‘binnentijd’ die hij maar beter slim gebruikt. Voor toiletbezoek, bijvoorbeeld.

We beginnen er ’s middags aan met het opzetten en inrichten van de tent. Een beetje luxe mag wel: in plaats van de veldbedden en matjes van op Chirokamp leggen we echte matrassen op de grond. Ook de hoofdkussens en bedknuffels mogen mee. ’s Avonds nog een barbecue en een knetterend kampvuur-met-griezelverhaal, en met pyjama’s die naar de rook ruiken kruipen we de tent in. De buitengeluiden sterven uit en na een kwartiertje wordt ook alles aan onze kant van het tentzeil stiller.

Het wordt een korte nacht, om 5 uur hangt de klaarte al in de lucht en zingen de vogels hun iets te vrolijke ochtendliederen. Maar dat hadden we gelukkig voorzien: gewapend met oordopjes en slaapmaskers rekken we de ochtend tot goed voorbij 7 uur. Dan nog een slaperig kattenwasje voor wie nog enkele minuten binnentijd op de teller had, en dan met de fiets naar de bakker. Een uitstapje dat er op vakantie altijd bij hoort, toch? Ook thuis smaakt een ontbijt in de ochtendzon beter dan binnen.

TIP: Maak je kampeertrip spannend met een uitdaging

‘Vrijheid blijheid, baby!’ Een zin die meermaals en luid weerklinkt als we onderweg zijn met de camper. Die staat voorlopig netjes aan de kant en maakt plaats voor een tent in eigen tuin.

#blijfinuwhof is voor ons al de perfecte hashtag geweest tijdens de coronalockdown.

Mooi weer? Een signaal om onze tent, groot of klein, boven te halen. In onze tuin zetten we een minicamping op met de toepasselijke naam ‘Vrijheid blijheid’. Gezelligheid troef, kamperen in eigen tuin. Minder idyllisch, zou je denken, maar het heeft iets. Een instant vakantiegevoel dringt zich op, ook al zijn we slechts enkele meters van ons warme bed verwijderd.

Overdag doet de tent dienst als speelparadijs voor mijn twee jongens. Een kant-en-klaar kamp, je zou van minder wild worden, toch? Vieruurtjes, knuffels, extra kussens en zelfs lego worden vlotjes naar de tent versleept. Urenlang speelplezier. De kruimels die ’s nachts op mijn matras liggen te prikken, neem ik er graag bij.

‘s Nachts slaap ik samen met Seppe (7) in de tent. Hij slaapt als een roos en ik luister naar het gekwetter van de vogels. Minder luid dan bij het ochtendgloren, maar blijkbaar hebben ze elkaar laat op de avond nog heel wat te vertellen. Er komt een egel voorbij getrippeld. Wist je dat die veel lawaai maken?

Tevreden sluit ik mijn ogen en kijk uit naar het krieken van de dag. Het geluid van de rits die opengaat en een nieuwe dag op camping Vrijheid blijheid.

TIP: Laat je kinderen een naam bedenken voor jullie tuincamping

Kamperen is voor mij de mooiste manier van reizen: het nomadenbestaan, dicht bij de natuur zijn, bezig zijn met alledaagse dingen zoals brood bakken, het brengt me enorm tot rust.

Tijdens de voorbije lockdownperiode voelde ik me vaak opgejaagd en opgesloten en met het prachtige lenteweer was de lokroep van onze camper groot. Normaal hadden we een rondreis met een Goboony-camper gepland door Schotland, maar die werd natuurlijk geannuleerd.

We wilden onze kroost toch een beetje vakantiegevoel geven en dus kampeerden we ‘in ons kot’. Gelukkig wonen we in een rustige straat, met een groene tuin en uitzicht op een weide met koeien. Achteraan in onze tuin staat een vintage Yvonne Mostard-caravannetje: ‘Ons Vonneke’. Zo genieten we als we niet ‘on the road’ zijn ook van het kampeergevoel. Vonneke is niet groot genoeg voor ons gezin, maar we haalden onze trekkerstentjes boven et voilà: camping à casa was geopend.

Net als tijdens onze echte kampeertripjes mocht een kampvuur met marshmallows niet ontbreken en ’s ochtends ging er een vers gekneed brood boven de vlammen. Die geur…. Mmm! Onze kroost wil vanaf nu wel elke dag kamperen in de tuin, al kruip ik na enkele nachtjes op een slaapmatje toch ook met veel plezier in ons comfortabele tweepersoonsbed.

TIP: Met een vuurschaal heb je sfeer én kookgelegenheid

Als kind zat ik elke zomer lang op mijn honger. We trokken pas midden augustus op vakantie, waardoor het duurde en duurde vooraleer mijn vakantiegevoel opborrelde. Kamperen vormde een prima antidotum voor dat eindeloze wachten.

Ik sliep gewoon in de tuin, maar wel, zo redeneerde ik, buiten het ouderlijk gezag. Al had ik m’n piketten in de grond geramd in Yellowstone, ik had me geen greintje vrijer gevoeld dan in die tuin in Mol-Ginderbuiten.

Nu bepaal ik zelf wanneer ik op vakantie ga, maar een nacht in de tuin blijft een gesmaakt tussendoortje. En ook al woon ik in een appartement zonder tuin, die van vrienden en ouders blijft openstaan. Tijdens GR’s, wanneer de jus ontbreekt om door te stappen tot een camping, bivakkeer ik bij vreemden. Enkele vierkante meters gazon kunnen de meesten wel missen voor een nacht, en ik hoop dat die spontane gastvrijheid niet verloren gaat in postcoronatijden.

Maar zelfs al lig je in bekende tuinen, je perspectief verandert volledig. Geen onweer zo intens als datgene waarvan je slechts gescheiden bent door een halve millimeter dekzeil. Zintuigen staan op scherp wanneer je bij het krieken van de dag op blote voeten door het bedauwde gras slentert voor een plasje. En ook de wildernis kan je perfect opzoeken binnen een straal van tien meter van je eigen woonst. Het is het ideale moment om het verschil te leren tussen een bonte vliegenvanger en een boomklever. Wie weet sluipt er ‘s nachts een egel voorbij. Oké, het is geen bizon in Yellowstone, maar wie het kleine niet eert...

TIP: Neem er een vogelkaart bij en leer de vogels in je tuin herkennen

Op aansporen van onze dochter stoppen we de hele kampeeruitrusting in onze wagen en rijden een blokje rond om dan via het achterpoortje in de tuin de wagen weer uit te laden. Die aanpak lijkt misschien wat vergezocht, maar je komt in geen tijd in vakantiestemming.

Je roept voor vertrek zelfs onbewust ‘Zijn alle lichten uit en moet er nog iemand naar het toilet, want we vertrekken!’ Terwijl je op nog geen twintig meter van je eigen bed kampeert.

Eenmaal aangekomen zetten we onze tent met de opening weg van het huis. Zo kijken we recht onze tuin in en lijkt het dagelijkse leven weer wat verder weg. De achterdeur is op slot, dus als we binnen iets willen halen, moeten we rondlopen. Al breken we die regel na een tijdje regelmatig om ‘even snel’ iets te pakken. Op die manier heeft tuinkamperen veel weg van glamping. Je kampeert en leeft buiten, maar hebt toch alles gemakkelijk dichtbij. Proper sanitair? Aanwezig. Extra dekentje nodig voor de koude nacht? Geen probleem. Pak ik wel even. Eten koud bewaren? In de koelkast. Geen gezeul met de koelbox. Croissants ’s ochtends? De bakker vind ik met mijn ogen dicht.

We koken in onze vuurschaal, spelen spelletjes (lees de reisspellentest op blz. Xx), hangen in de hangmat en springen op de trampoline. Net zoals op een echte camping. En op het einde van de dag kruip ik in de tent. De laatste gedachte die door mijn hoofd schiet, is: een camping met een eigen afwasmachine op wandelafstand. Dat is wel heel gemakkelijk. En dan nemen de avondvogeltjes en stemmen op straat het over.

TIP: Pak je koffers alsof je écht gaat kamperen