Vijf sterren voor Camping du Jardin

Fotografe Ann De Wulf laat dochter Kaat vertellen

Wakker worden in een hete tent met tjilpende vogels op de achtergrond. Dat is vakantiegevoel voor mij. Die blauwe tent daar achteraan in de tuin, dat is mijn plekje. Daar heb ik het gevoel dat ik alleen op reis ben in ‘The Middle of Nowhere’.

Naast mijn ‘vakantiewoning’ staat een kleine kachel vergezeld van een kampeerstoeltje. Zo kan ik ’s avonds naar de sterren kijken naast een warm, knetterend vuur. Als het bewolkt is, kruip ik in mijn tent met een film en met mijn donsdeken. Een tip: doe laagjes aan. Zo heb je ’s avonds niet te koud en zweet je je ’s ochtends niet te pletter. Gewoon een laagje uittrekken en verder slapen zonder je zacht matrasje te hoeven verlaten.

Wanneer je je tent opent, word je verwelkomd door een zalig briesje en gras met een laagje dauw. Ik lig vaak nog even in mijn tent met de rits open voor ik terugkeer naar de ‘echte wereld’, het huis. Soms lig ik zelfs half uit mijn tent om te genieten van dat straaltje zon op mijn gezicht.

Sommigen verklaren mij gek. Zij weten gewoon nog niet hoe gezellig tuinkamperen is. Je hoeft natuurlijk niet constant alleen te zijn. Ik heb al met mijn broer voor de kachel gezeten op een wiebelend kampeerstoeltje met een gezelschapsspel en een pot chocoladefondue. Wij hebben toen kerstlichtjes op en rond de tent gelegd. Verbazend hoeveel sfeer zo’n paar lichtjes creëren.

Tuinkamperen is niet zomaar een tent gooien en er een matras in ploffen. Je leeft op een camping waar je de weg niet steeds kwijtraakt, waar er geen luidruchtige kinderen zijn en waar je niet te veel moet betalen om maar 2 minuten te mogen douchen. De ideale vakantie was nog nooit zo dichtbij!

Ons gezin kent de voordelen van kamperen in eigen tuin. Hoe weinig aanlokkelijk het voor sommige ouders ook klinkt: voor onze kinderen (4 en 8 jaar) maakt het niet veel uit waar de tent staat. Als ze in de tent mogen slapen, dan is het voor hen gewoon vakantie.

Het bespaart om te beginnen een saaie rit met de auto naar een camping in de Ardennen of het buitenland. Wij maken er een echte vakantie van door overdag een fietstocht te maken: de ene dag langs de kanaal- en rivierdijken in onze buurt, de andere dag naar het grote bos met de avontuurlijke speelzone. Net echt op vakantie. Tegen de avond komen we weer thuis – pardon, op onze kampeerplek. Want koken doen we ook in onze tuin. Op een gasvuurtje vóór onze tent warmen we wat spaghettisaus op en koken we pasta. Helemaal echt dus. Dat is even doorbijten voor mama en papa. Waarom al dat ongemakkelijke gedoe terwijl er op zeven meter een prima uitgeruste keuken beschikbaar is? Wel, omdat de kinderen het super vinden. Koester die momenten. Die koters blijven het gebrek aan comfort niet heel hun leven fantastisch vinden. Uiteraard eten we ons bord leeg in het gras. Het terras blijft verboden zone.

Bedtijd is het spannendste  moment van de dag. Hier hebben de kinderen de hele dag naar uitgekeken. Het zijn die dagen van het jaar waarop ze het vlotst onder de wol kruipen. Dan is het een beetje schipperen. Je pyjama trek je aan in de tent, geen discussie. Maar poets je je tanden in de badkamer of toch buiten? En plassen de jongens binnen op het toilet of toch… in de haag? De meningen verschillen. Net zoals over het verder invullen van de avond. Kruip je als ouder dan gezellig binnen voor de televisie? Of zit je in een dikke trui voor de tent met een blik bier te wachten tot ook voor jou de slaaptrein passeert. En vooral: kruip je mee de tent in of zoek je binnen je grote, zachte bed op?

De les die je kinderen je tijdens zo’n sterrennacht in je eigen tuin leren: de ene vindt het een onnodige kastijding, de andere noemt het avontuur. Wij weten dat we ons deze zomer door onze kleine avonturiers op sleeptouw zullen laten nemen. Heerlijk!

In onze tuin kamperen is als in een bos wildkamperen. De 18 are grote tuin is omzoomd door een houtwal met bronsgroen eikenhout en is deels een doolhof van struiken en bomen: een wild (en onderhoudsvriendelijk) stukje natuur waarin het heerlijk vogels kijken en luieren is. Én kamperen, telkens als ik de wilde bevlieging krijg de tent uit te halen.  

Behalve onze jongste zoon, die als scout weleens bivakkeert, ben ik thuis de enige met kampeerkriebels. Ooit ben ik met mijn lief gaan tentkamperen in Frankrijk en Engeland, maar in onze eigen tuin ben ik de enige die ’s zomers het comfort van het nabije eigen bed kan weerstaan.  

Mijn favoriete kampeerplekje is onder de grote linde en de boomhut: beschut en in de schaduw, niet midden op het gazon, maar ook niet te ver van het huis. De zandgrond is er wel keihard, dus een goed matrasje is zeker nodig. Een kampeerlampje (oplaadbaar met een USB-kabeltje aan de laptop) is ook geen luxe als je, zoals ik, graag in de slaapzak wat leest. Voor een goede wifiverbinding sta ik dan weer iets te ver van het huis. Maar hé, we zijn met vakantie: weg met de schermpjes!

Slapen in een tent geeft het gevoel iets meer één te zijn met de natuur. Vreemd hoe die natuur met nachtelijke geluiden je eigen tuin als een wildernis van wilde beesten doet lijken. Wat ritselt daar door de bodembedekker naast de tent? Zit die roepende uil nu recht in de boom boven me? Ooit al een egel gehóórd? Wat een druktemaker! Misschien doe ik zelf wel wat nachtdieren, die anders het rijk alleen hebben, flink schrikken met mijn gesnurk. Om het nog niet te hebben over het gekwetter en getsjilp voor zonsopgang. Maar dat went snel. Algauw is tuinkamperen haast verslavend!

P.S. Niet vergeten: de sleutel van de achterdeur! Je bent in de openlucht vroeg wakker, nog voor je huisgenoten. Als je niet uren op je ontbijt wil wachten, mag je je sleutel niet vergeten.  

Een kampeertrip begint bij het samenzoeken van je spullen. Het vullen van die lege rugzak, de geur van je tent, het geluid van de kookpotjes, … Ze triggeren allemaal dat gevoel van: weer de wijde wereld in.

Maar wat als die wijde wereld even niet toegankelijk is en je aangewezen bent op een micro-avontuur in je eigen tuin? Of zoals in mijn geval, in je eigen kleine stadstuintje. Wel, op een wonderbaarlijke manier zorgen al die kampeerhandelingen en -geluiden ervoor dat je toch even helemaal weg bent.

Als kind mocht ik (logischerwijs) niet in mijn eentje de wijde wereld intrekken, maar kamperen in de tuin, dat wel. Met een gezonde dosis fantasie duurde het niet lang of ik was ‘echt’ op reis. Het gras werd een uitgestrekt weiland, de bomenrijen ondoordringbare bossen en met mijn kompas in de hand navigeerde ik over het tuinpad.

Vandaag blijk ik niet veel moeite te hebben om dat kind in mij weer boven te halen. De grote tuin uit mijn jeugd lag weliswaar net iets zachter dan de kasseistenen van mijn stadstuintje, maar genieten van de buitenlucht doe ik evenveel. Hoe heerlijk is het om buiten te zitten en de avond te zien vallen, geluiden die veranderen, geritsel, vleermuisjes die dol door de lucht vliegen en de geur van houtvuur die tot in je poriën kruipt.

Zet je tent op en maak een vuurtje. Kijk net zo lang in de vlammen tot je begint weg te dromen. Kruip in je slaapzak en doe je tent dicht; en je zal zien, die wijde wereld, die zit vooral tussen je oren.

Naar de normen van een Oost-Vlaams dorp, zo ongeveer daar waar de Vlaamse Ardennen hun aanvang nemen, hebben wij een kleine tuin. De trampoline is de vaste pleisterplek van onze twee kleuters, Astor (4,5) en Kiki (3).

Die twee bommen energie vragen soms om wat creativiteit. Hun ultieme kamp moest op de trampoline gebouwd worden. Zij noemen een kamp consequent kampvuur, geen idee waarom. De twee bouwheren schakelden aannemer mama in om overal lakens op te hangen. Ze reikten zelf de wasspelden aan. Fleecedekens, kussens, beren, boeken, appels en chips werden aangesleept om de ultieme kampeertrip op te vrolijken. Astor had het wel naar zijn zin in zijn grote tent een meter boven de grond. In zijn fantasie zwommen de krokodillen happend onder hem door.