Met Manfred de wereld rond
- Kamperen
‘Kom, we gaan een vuurtje aansteken en tosti’s maken.’ Het is ijskoud buiten, maar de ontvangst door Michael (38) en Fleur (35) is warm. We zijn in Leiden, waar het Nederlandse koppel na twee jaar reizen opnieuw in een ‘echt’ huis woont met dochter Julie (6) en zoon Given (4), en Manfred in een grote loods staat. Dat moet wel, want Manfred ís groot. Manfred is de expeditietruck waar Michael en Fleur samen met hun kinderen in rondgetrokken hebben.
Veel mensen dromen van een ‘leven in een busje’ en de vrijheid om de wereld rond te reizen. Jullie deden het gewoon.
Fleur: ‘We hebben altijd graag gereisd. Voor we kinderen hadden, gingen we elk jaar een paar weken met de rugzak rondtrekken in Indonesië, Australië, Canada,... We wilden graag voor langere tijd weg, maar dat ging moeilijk door Michaels job.’
Michael: ‘Ik runde samen met mijn oom een handel in tweedehands vrachtwagens, maar door de groeiende concurrentie van het internet liepen de zaken niet zo goed meer. Toen een projectontwikkelaar een mooi bod deed op de grond waar de zaak op gevestigd was, heb ik mijn kans gegrepen om eruit te stappen. Nú kunnen we gaan reizen, zeiden we.’
Vanwaar de keuze voor een truck?
Michael: ‘Omdat je de dingen die ik wil doen, niet kan doen met gewone camper. (lacht) Ik rijd graag off road. Laat mij maar kamperen in de natuur in plaats van op een camping. Fleur kwam op het idee om een vrachtwagen om te bouwen. We hebben een half jaar gezocht voor we dit exemplaar tegen kwamen. Het is een sneeuwschuiver van Mercedes uit 1993, die we in Duitsland zijn gaan ophalen.’
Jullie plan was om naar Alaska te gaan. Dat is véél avontuur voor een gezin met twee jonge kinderen. Jullie zijn nergens bang voor?
Fleur: ‘Oh jawel! (lacht) Het idee dat er beren rondlopen, vind ik echt heel eng. Maar de hele truck is gebouwd voor extreme omstandigheden. Het pantser is bear proof, er zit een satelliettelefoon in, genoeg opslagruimte voor water en eten, ...’
Michael: ‘We zijn niet over één nacht ijs gegaan. De hele voorbereiding heeft zo’n vier jaar geduurd. Toen de truck bijna afgewerkt was, hebben we ons huis verkocht en waren we klaar om te vertrekken.’
En toen kwam corona…
Fleur: ‘Een week voor Manfred op de boot richting Canada zou gaan, kregen we het bericht dat onze vliegtuigtickets geannuleerd werden. Dat was wel even zuur, maar we hebben de klik snel gemaakt. We hebben eerst een maand door Nederland gereisd, daarna zijn we aan onze tocht door Europa begonnen.’
Michael: ‘Uiteindelijk zijn we bijna twee jaar weggeweest, goed voor ongeveer 40.000 kilometer. We reisden heel langzaam. Stonden we ergens op een mooi plekje, dan bleven we zolang we daar zin in hadden. We hadden geen vooropgestelde route of einddoel. We lieten ons leiden door spontane ontmoetingen, het weerbericht en de coronacijfers.’
Wat trok jullie zo aan in een leven ‘on the road’?
Michael: ‘We woonden in een fijn huis en Fleur had een leuke job, maar tegelijkertijd dachten we ook: is dit het nu? Een goede vriend van me had net een herseninfarct gehad. Dat doet je nadenken. We wilden niet wachten tot we met pensioen waren om onze dromen waar te maken. We hebben onderweg vaak mensen ontmoet die hun hele leven hard gewerkt hadden en het fantastisch vonden dat wij ervoor kozen om heel bewust tijd met onze kinderen door te brengen. We reizen niet om aan het leven te ontsnappen, maar om het leven niet aan ons te laten ontsnappen.’
Fleur: ‘We zijn vooral gaan beseffen dat we weinig nodig hebben om gelukkig te zijn. Onderweg is het leven zo eenvoudig en simpel, met weinig spullen en weinig haast. We zijn teruggekomen omdat we de de kinderen naar school willen laten gaan. We merkten dat contact met leeftijdsgenootjes toch belangrijk is voor hun ontwikkeling.’
Michael: ‘In maart willen we opnieuw vertrekken voor enkele maanden, richting Alaska. Hopelijk lukt het deze keer wél. Tot die tijd staat Manfred weer even stil.’
Vanwaar de naam ‘Manfred?’
Michael: ‘Lang verhaal. Eigenlijk hadden we eerst een andere auto gekocht, een Toyota Land Cruiser die we tweedehands gevonden hadden in Hongarije. De eigenaar had hem ‘Manfred’ gedoopt en zei dat hij het leuk zou vinden mochten we de naam behouden. Uiteindelijk bleek de auto niet geschikt voor wat we wilden doen en hebben we hem weer verkocht, maar onze nieuwe truck hebben we dan ook maar Manfred genoemd. ‘Manfred and the fam’, zoals we onszelf op Instagram en Facebook noemen, klinkt ook gewoon goed.’
Fleur: ‘Julie en Given waren gek op Manfred. Als we hem ergens parkeerden om een uitstapje te doen, vonden ze het zielig dat we ‘Manny’ achterlieten. Na elke wandeling waren ze zo blij dat ze naar de truck renden om de banden te knuffelen.’
Hoe gaat het met de kinderen?
5 tips van Fleur
1. Geef je kinderen de tijd om gewoon te worden aan hun ‘nieuwe’ leven. De eerste weken hebben we nauwelijks gereden, maar stonden we gewoon op een camping zodat Julie en Given - en wij ook - konden wennen aan het slapen, eten, spelen,... in de truck.
2. Zorg voor een routine. Ook al waren we op reis, we probeerden zoveel mogelijk op vaste tijdstippen op te staan, te eten en te gaan slapen. Meteen na het ontbijt hielden we een ‘schooluurtje’.
3. Wees realistisch. Je bent met kleine kinderen op reis, dus je kan niet zomaar alles doen wat je wil doen, of wat je vroeger deed toen je zonder kinderen op reis ging. Die gedachte aanvaarden, gaf ons rust.
4. Neem niet te veel speelgoed mee. Julie en Given konden zich uren amuseren met takken of een steen. De kleine selectie aan puzzels en Lego die wél een plekje in de truck konden krijgen, hadden we in hersluitbare plastic zakjes gedaan. Handig en compact.
5. Maak je niet te veel zorgen. Kinderen zijn heel flexibel. Ze passen zich wel aan, soms sneller dan je denkt. Julie en Given vonden het geweldig om op reis te zijn en telkens weer nieuwe plekken te ontdekken.
Manfred… in drie vragen
1. Hoe bouw je een truck om?
Michael: ‘Ik heb zelf eerst een jaar gesleuteld aan de truck. Het chassis is verlengd en alle luchtcomponenten zijn binnen in het chassis gebouwd, waardoor aan de buitenzijde ruimte was voor twee grote brandstof tanken en opbergkisten. Het bouwen van de woonunit hebben we volledig overgelaten aan Twiga Travelcars, een Nederlands bedrijf gespecialiseerd in op maat gemaakte expeditievoertuigen. Samen met hen tekenden we een plan, zij voerden uit.’
2. Wat is er zo uniek aan de truck?
‘Hij heeft alles wat we nodig hebben. Vier zonnepanelen op het dak leveren genoeg elektriciteit voor een koelkast, diepvriezer en warm water. We hebben zelfs een kleine wasmachine, een Daewoo Mini. We zijn ook erg tevreden van ons Separett Tiny Toilet, een urinescheidend toilet dat speciaal ontwikkeld is voor kleine ruimtes. Ook ons bed is een technisch hoogstandje: het hangt boven de eettafel en we kunnen het met één druk op de knop laten zakken als we ‘s avonds gaan slapen. We wilden geen bed dat we elke ochtend moesten dichtklappen.’
3. Hoeveel kost het?
‘De verbouwing van de truck heeft ruim 250.000 euro gekost. Dat is veel, maar het is dan ook allemaal maatwerk. De vakmannen van Twiga Travelcars hebben een half jaar gewerkt aan onze woonuit. De kwaliteit is hoog: we hebben er twee jaar fulltime in gewoond, en alles functioneert nog perfect.’
deel Artikel
