Computerspel in het echt

Een donker straatje in het hart van Ieper. In de Tegelstraat stappen we nieuwsgierig over de drempel van huisnummer 5. Via mail hadden we een code gekregen om de voordeur te openen, maar vandaag worden we uitzonderlijk binnengelaten door Lander, een van de drie bedenkers van het spel die ons later op de avond nog een woordje uitleg wil geven. Als we erin slagen om te ontsnappen, tenminste. We zijn een achtkoppig team van mannen en vrouwen. De helft van de groep – allemaal vrouwen – heeft al flink wat escaperoomervaring, de andere helft heeft nog nooit een escaperoom vanbinnen gezien. Ik behoor tot de laatste groep en ben vastbesloten om geen mal figuur te slaan. We hebben net onze jassen aan de kapstok gehangen wanneer onze virtuele leidster Anarchia ons vanop een televisiescherm aanmaant om de trap naar boven te nemen, waar we ons om klokslag zeven uur zullen laten opsluiten in een kamer. Het spel kan beginnen!

De eerste van België

Virus Escape: Criminals is de naam van ‘onze’ escaperoom. Vanavond zijn we criminelen die een dodelijk virus hebben gestolen waarmee we de hele Ieperse bevolking kunnen treffen. Onze opdracht: binnen het uur het virus loslaten op Ieper én zelf ontsnappen. Meer tijd hebben we niet, want een groep topwetenschappers werkt intussen in opdracht van de regering aan een antimiddel. Het spel werd volledig bedacht en uitgewerkt door Lander Debeuf, Pieter-Jan Breyne en Marjan Flamang, drie West-Vlaamse vrienden die enkele jaren geleden het concept ‘escaperoom’ leerden kennen in Boedapest. In 2014 lanceerden ze met The Longest Hour de allereerste escaperoom in België. Voorbije zomer openden ze twee nieuwe games in een ander pand, waar wij vandaag tussen de gasmaskers, houten kisten en vreemde boodschappen op de muur op zoek gaan naar de sleutel om de gesloten deur weer open te krijgen. Of beter: deuren, want deze escaperoom telt meerdere kamers.

Tikkende tijd

Schrijven over een escaperoom zonder al te veel te verklappen over wat je zal zien, doen of moeten proberen is niet gemakkelijk. Wat ik wél kan zeggen, is dat we de eerste deur best snel open kregen. Hoera! Al heb ik zelf niet veel bijgedragen tot die kleine overwinning. Terwijl Jolanda en haar vriendinnen – duidelijk escapers met ervaring – als een wervelwind op zoek gaan naar aanwijzingen om het cijferslot van de eerste deur te kraken, sta ik een beetje beduusd te kijken. Ik voel aan een houten kist – die is op slot – en neem een rondslingerend gasmasker in mijn handen – en leg het weer weg. Ik weet gewoon niet waar ik moet beginnen. Gelukkig is ontsnappen uit een escaperoom teamwork, en kan ik rekenen op de ijver, het inzicht en het logisch nadenken van mijn gezelschap. Op een videoscherm zie je voortdurend de tijd tikken, en we krijgen af en toe een broodnodige tip. We draaien aan een fietswiel, doen iets met magneten en laserstralen en breken ons het hoofd boven een stratenplan. Het spel zit zo ingenieus in elkaar dat mijn bewondering voor de drie bedenkers tegen het einde even groot is als de belforttoren van Ieper.

Volgende keer…

De zestig minuten zijn voorbij en we zijn bijna, maar nét niet kunnen ontsnappen. Jammer, maar de lichte ontgoocheling maakt snel plaats voor enthousiasme: de tijd is gevlogen en we hebben ons goed geamuseerd. Virus Escape: Criminals is een moeilijke, geven Lander en Pieter-Jan achteraf toe. Slechts 30% van de groepen weet te ontsnappen. We hoeven ons dus niet slecht te voelen over onze nederlaag. Bij het buitengaan maken we al plannen om terug te komen voor de andere escaperoom, waar we dan ongetwijfeld uit zullen ontsnappen.