Op beversafari!
Wandelen en liefde voor de natuur gaan voor blogster Lus hand in hand. Wandelen wordt voor haar extra spannend door op zoek te gaan naar beversporen. Dit grote knaagdier is namelijk bezig aan een fameuze comeback en werd intussen overal in België gespot. Zoek je mee?
Hoe spannend klinkt dat, op beversafari gaan! Ik wil het graag proberen. Tijdens mijn expeditie word ik gegidst door Robbert Schepers, een beverexpert en Natuurpuntvrijwilliger uit Appels, Dendermonde. Samen speuren we de Sint-Onolfspolder af naar sporen van deze vlijtige houthakker. En of we er vinden!
Dammen en burchten
Het is half vijf ’s avonds als we halthouden bij de eerste beverdam, op maar een paar meter van Robberts woonst. Robbert vertelt dat bevers deze bouwwerken fabriceren omdat ze zich niet graag over het land bewegen. Via een dam creëren zij eigen waterwegen om zich vlotter te kunnen verplaatsen. Zo zetten zij soms hele gebieden onder water, wat hen niet altijd in dank wordt afgenomen…
Iets verderop weet Robbert een beverburcht zitten. En die naam blijkt niet slecht gekozen. De burcht bestaat uit een enorme stapel takken en boomstammen, eigenhandig tot daar gesleurd door deze sterke knagers. In zo’n burcht huist één familie: ma, pa en de jongen. Eens een jong zo’n twee jaar oud is, wordt hij verplicht om op eigen poten te staan en moet hij op zoek naar nieuw woongebied. ’t Is zo dat de bever langzaamaan heel Vlaanderen inpalmt.
Volg de pootjes!
Terwijl we de Appelse Natuurpuntgebieden doorploegen, wijst Robbert mij op meerdere beverkunstwerken. Vaak zijn het dunnere stammen die tot op een punt geknaagd zijn, of oudere wilgen die tot op bijthoogte vreemd smal zijn, om naar boven toe opnieuw breder te worden. Vooral in de winter is de bevers lievelingskost schors en dat zullen de bomen hier geweten hebben.
Het knabbelwerk van bevers was me al eerder opgevallen, maar het laatste spoor is nieuw voor mij. Van aan een vijver loopt een uitgesleten pad tot aan de beek, waar een duidelijke glijbaan te zien is. Ook reeën en andere dieren maken hier handig gebruik van om aan water te geraken, getuigen de verschillende pootafdrukken in de modder.
Oog in oog met de familie bever
Tegen valavond doet een plotse beweging in het water Robbert naar zijn verrekijker grijpen. Vals alarm, jammer genoeg. Al kan het evengoed een bever zijn die zijn soortgenoten waarschuwt. Hij slaat dan met zijn staart op het water en duikt kopje onder. Ik maak mezelf wijs dat hij daar ergens onder het oppervlak zwemt en stiekem geniet van de aandacht die we intussen al zo’n twee uur aan zijn soort geven.
Bevers zijn nachtdieren. Wil ik er eens eentje met mijn eigen ogen zien, dan posteer ik me best tussen 6 uur ’s avonds en 6 uur ’s morgens in de buurt een beverburcht. Robbert plantte meermaals een wildcamera op zo’n plek en filmde intussen spelende beverjongen en hun ijverige ouders die boomstammen verslepen. Mocht je dat in het echt kunnen waarnemen …
Lus De Ridder, auteur en blogster, wandelt liefst van al door de natuur en dicht bij huis. Lus schreef De kleine wandelgids 1 & 2 en inspireert graag met haar instagramaccount staycation.belgium
Dierendetective
Heb je de smaak van het spoorzoeken te pakken? Doorzoek je wandelgebied dan ook op aanwezigheid van andere dieren als reeën en vossen aan de hand van het toegankelijke Sporen en vondsten. Deze avontuurlijke veldgids werd geschreven door Sarah Devos die je in een oogwenk inzicht geeft in de wonderlijke dierenwereld. Must-read!
deel Artikel
