Wandelen door de Oostkantons

We hebben een wandelarrangement geboekt, dus alles wordt voor ons geregeld. Lekker makkelijk, we hoeven geen wandelkaarten aan te kopen, geen rugzak te slepen, geen restaurant te zoeken ... Met zo'n zorgeloze formule voel ik me meteen op vakantie. 

De dag voordien arriveren we op het vertrekpunt van de wandeltocht: Malmedy, aan de voet van de Hoge Venen, met zicht op de beboste heuvels. We hebben tijd om het charmestadje en de omgeving te verkennen. We blikken even binnen in het museum Baugnez 44 Historical Center waar de gedenkwaardige Slag om de Ardennen een plekje krijgt, maar willen al snel weer de buitenlucht in.

De kathedraal van Malmedy met haar glasramen en 35 klokken krijgt onze bewondering, maar de eindeloze bloemenpracht in het stadje evenzeer. De pleinen, straten en gevels in Ardense stijl in het stadje worden opgefleurd door talloze aanplantingen. Het moet een hele klus zijn om al die perkjes, manden, bakken en torens bomvol bloemen te begieten. Onder de bomen van het centrale plein Place Albert Ier nodigen gezellige terrasjes uit om even te verpozen.

Daar ligt ook Hotel Albert Ier waar we de eerste nacht logeren, maar eerst mogen aanschuiven voor een lekker dinertje. De leuke hotelbaas Marino babbelt honderduit, onder andere over hoe hij hier al meer dan dertig jaar samen met zijn vrouw Ruth gasten ontvangt. Hij blijkt ook een wijnkenner. Met zijn zoon runt hij even verderop de wijnshop Vinitaly, met meer dan 250 Italiaanse wijnen die vader en zoon zelf invoeren. Net zoals de Italiaanse delicatessen, onder andere Parmezaanse kaas en olijfolie.

Meteen de heuvelkam op

Op de Place Albert Ier wandelen we via een doorgang bij taverne St Pierre het stadje uit. Haast meteen zitten we op een steil asfaltwegje met een mooi uitzicht over de daken van Malmedy. Dan duiken we hop, het bos in. In stijgende lijn, eerst over een kruisweg met taferelen van het Jezusverhaal. Die werd in 1728 opgericht door de kapucijn Albert van Dinant op de heuvel van Livremont.

De veertiende statie is een kapel die elk jaar op Goede Vrijdag om drie uur helemaal wordt versierd. We volgen niet de volledige kruisweg, maar slaan rechts het bos in. Nog even bewonderen we een mooi panorama op Malmedy maar vanaf dan volgen we alleen maar smalle bospaadjes. Ze zijn gelukkig goed bewegwijzerd met de rood-witte GR-strepen.

Een korte onderbreking brengt ons over rustige asfaltwegen langs akkers en kampeerterreinen maar dan voert het pad ons weer door bossen. Vanop de heuvelkam hebben we tussen de bomen door zicht op de smalle vallei van de Warche. Prachtig! De route kronkelt zich door het bos en volgt een vrolijk klaterend bosriviertje. Het wordt alsmaar vochtiger en bij een watervalletje kruisen zelfs verschillende ministroompjes ons pad. Gelukkig zorgt een houten brug ervoor dat we geen natte voeten krijgen. In zo'n vochtige, schaduwrijke omgeving groeien mos en varens welig tegen de heuvelflanken. Zo mooi!

Haast nooit ontdekken we enig teken van bewoning. We zijn dus verbaasd als bij een hekwerk een jammerend geitje om aandacht komt smeken. De kippen hebben het warm en stuiven zich in het stof wat koelte toe, naast een gezellig dik konijn. Ze wonen in de tuin van Hotel des Bains, een vrij luxueus wellnesshotel, een beetje te chic voor onze wandeloutfit.

Aan de overkant van het meer ligt een camping. Maar we steken de brug niet over. Wel lezen we het infobord van Der Weg des Gedenkens (Weg van Herdenking). Blijkbaar hebben de Duitsers tijdens het Ardennenoffensief van '44 een deel van deze Pont de Haelen laten ontploffen en waren ze eigenlijk ook van plan de dam op te blazen. Gelukkig zijn ze daar niet in geslaagd.

Terrasjes zien we nauwelijks onderweg. En de campings zijn door de week gesloten. Gelukkig vinden we daar wel drinkbaar water om onze flessen bij te vullen. Maar op zo'n tocht door de ongerepte natuur zijn vooral omgevallen bomen, strandjes of grasbermen ideale picknickplekjes. Een enkele keer ontdekken we een bankje. Of leuke beschutte plekjes waar van boomstammen tafels en stoelen werden gemaakt.

De kaart of de beschrijving?

De wegbeschrijving heeft ons tot hiertoe zonder al te grote problemen door de natuur geloodst. De soms vreemde vertaling zet ons af en toe wel voor een raadsel, maar gelukkig geraken we er met de hulp van de geprinte kaart én de grote NGI-kaart. Eén keer staat er in de wegbeschrijving een fout: 'ga naar links (markering Barrage)' terwijl die pijl 'barrage' naar rechts wijst en je dus wel degelijk rechts de berg op moet. Even uitkijken dus! Maar dat maakt het alleen maar avontuurlijk.

Pas helemaal op het einde, tijdens de zoektocht naar ons hotel aan het meer van Bütgenbach, lopen we wat verloren. Gelukkig vinden we via de smartphone-gps snel weer de juiste richting. En daar, in het Hotel du Lac, staan onze koffers klaar. Wat een luxe!

Een inloopdouche met water meteen op de juiste temperatuur is na zo'n 20 kilometer stevig stappen pure verwennerij. En dan ploffen we neer op het eerste terrasje van de dag voor een lekker streekdiner.