'Hoop is een morele plicht'

Wat is je favoriete vrijetijdsactiviteit tijdens de lockdown? Deed je dit ook al voor de lockdown?

Al wandelend en fietsend de ruime omgeving verkennen en meer tijd besteden aan fotografie. Er is ook tijd voor allerlei taken in huis die voordien telkens uitgesteld werden. Als het nog een tijdje aanhoudt, komen ook lezen en muziek meer naar de voorgrond. Wandelen en fotografie waren altijd al mijn favoriete bezigheden, zij het op een totaal andere manier dan nu.

Welke activiteiten ga je (proberen) behouden  en waarom?

Mijn belangrijkste hobby's, wandelen en fotografie, blijven aan bod komen. Ik heb ook opnieuw de geneugten van het fietsen leren ontdekken, hoewel wandelen nog altijd mijn voorkeur geniet: je ziet meer details in de natuur (of in de stad) én je kan makkelijker fotograferen. Verder wil ik meer tijd besteden aan lezen en muziek, twee ontspannende en verrijkende bezigheden.

Wat is het eerste dat je zal doen na de lockdown?

Hervatten van groepswandelingen met de wandelclub, opnieuw meer mensen in levende lijve ontmoeten en, last but not least, zo gauw mogelijk de kleinkinderen zien die in het buitenland wonen. Wat ik het meeste mis, is het delen en samen beleven van eigen (wandel)ervaringen en ontdekkingen met anderen. Daar horen het organiseren van groepswandelingen bij en het uitstippelen van wandeltochten in het algemeen. Iets wat mij al van jongs af aan boeit.

Hoe ervaar je je vrije tijd in lockdown?

Uiteraard heb je in deze periode meer vrije tijd: alle groepsactiviteiten vallen weg, vakanties worden geannuleerd, je kan beperkt mensen ontmoeten, geen terrasjes doen en je blijft in je eigen kleine bubbel leven, hoogstens op fietsafstand van je thuis. Daardoor is er minder druk en leef je een stuk rustiger. Anderzijds mis je nieuwe uitdagingen en ervaringen. Wandelen is voor mij niet alleen ‘bewegen’, maar ook een stuk ‘ontdekken’. Idem wat fotografie betreft: ik heb veel mooie hoekjes en kantjes kunnen vatten, maar je kan niet eindeloos dezelfde boom, plant of gebouw fotograferen. Er was geen moment van verveling, altijd wat te doen, maar je mist perspectieven om naartoe te leven en de voldoening van zinvolle activiteiten die je samen met anderen kan delen. Tijd wordt in deze omstandigheden een zeer relatief begrip. Maar het heeft me wel geleerd om meer evenwicht te zoeken in mijn activiteiten.

Mis je je gebruikelijke sociale contacten heel erg? En heb je eventueel nieuwe manieren geprobeerd om contact te houden tijdens de lockdown? Zoja, hoe ervaarde je deze?

In het begin van de lockdown word je een beetje bij de keel gegrepen: alles wat gepland was - trips, vakanties, concerten en vooral sociale contacten - worden zo weggegrist. Naderhand betert dat en bel, whatsapp of skype je met een aantal mensen, maar dat vervangt nooit het echte ontmoeten. En ja, nu begin ik het wel erg te missen. Niet alleen de familie, maar ook vrienden en kennissen. Je mist de gezelligheid van het samenzijn, samen iets eten, samen iets drinken. E-peritieven en dergelijke zijn niet zo aan mij besteed, het komt me wat geforceerd over. Ontmoetingen op afstand vanuit de voortuin daarentegen vind ik wel iets hebben en ook bellen, skypen en whatsappen komen aan bod.

Welk(e) voornemen(s) neem je mee uit deze periode?

Normaal ben ik behoorlijk gedreven in wat ik doe en hou ik te weinig tijd over voor zuivere ontspanning. De lockdown heeft me meer inzicht gegeven in hoe daarmee omgaan. ‘Niets doen’ of gewoon rustig genieten in de tuin of waar dan ook zijn waarden die ik ook na deze periode in eer moet houden.  Een beter evenwicht vinden tussen ‘zinvolle’ en zogenaamd ‘zinloze’ tijd. En ook belangrijk: elke dag aanvaarden zoals hij komt in het besef dat je ook in onze gesofistikeerde maatschappij niet alles in handen of onder controle hebt... Dat wisten we voorheen ook wel, maar we hielden er niet altijd rekening mee.

Wat hoop je dat in de toekomst in onze samenleving zal veranderen?

We zullen als maatschappij in ieder geval anders moeten gaan leven:  minder belang hechten aan materiële consumptie, met véél meer aandacht voor de draagkracht van onze aardbol. We moeten leren meer ervaringsgericht te leven en vooral minder individualistisch. De globalisering moet op een andere leest geschoeid worden, met niet alleen oog voor het onmiddellijke gewin, maar meer lange termijn denken. Klinkt goed, maar helaas ook utopisch: zolang de samenleving als dusdanig en samen met hen de (politieke) verantwoordelijken daarin niet volgen, wordt het een maat voor niets en keren we terug naar business as usual. Toch geloof ik dat we als samenleving zullen beseffen, dat er veel inzichten, die voordien als vanzelfsprekend werden beschouw, moeten herzien worden. "Hoop is een morele plicht".

Wij zijn ook benieuwd naar jouw vrijetijdsverhaal. Deel je verhaal met ons en anderen. Heb je vragen, contacteer isabel.haentjens@pasar.be

Deel je verhaal met ons