Lichtjes voor Ine

De ontwijde parochiekerk van het gehucht Heirweg in het Zuid-West-Vlaamse Anzegem is voor de gelegenheid feestelijk versierd. Elk van de 150 deelnemers aan de Lichtjeswandeling krijgt er een welkomstdrankje. Ik ontmoet er Patrick Luyckx, de vader van Ine die op haar 33e de strijd tegen kanker verloor. 

Schouderklop van vrienden

‘Kort nadat de ziekte bij haar was vastgesteld, zette Ine samen met vrienden al kleine acties op om geld in te zamelen voor het kankeronderzoek. Na haar overlijden richtten we samen met dezelfde vrienden Pasar Tot Aan De Maan En Terug op. De opbrengst van onze activiteiten gaat integraal naar het kankeronderzoek. Veel mensen kennen ons van de jaarlijkse Steeple-weekends in Waregem. Dat was een kampeerweekend vol beleving. Op vrijdagavond was er traditioneel een lichtjeswandeling die we inrichtten met steun van de stad Waregem, Pasar Anzegem, Pasar Kruisem en Pasar De Warande. De wandelaars volgden kaarslichtjes door openbare gebouwen zoals het zwembad en de kerk. Daar kwam veel volk op af. Corona gooide roet in het eten. Sindsdien organiseert Pasar Anzegem de lichtjeswandeling. Elk jaar stappen we door een andere deelgemeente van Groot-Anzegem.’

Voor de meeste deelnemers is de wandeling een leuk avondje uit. Voor Patrick en zijn gezin is het een moment van herdenking. ‘De herinnering aan Ine dooft niet. Het doet deugd om op een avond als deze een schouderklopje te krijgen van goede vrienden.’

De Sint-Theresiakerk verlatend, gaan we rechtsaf. Kaarslichtjes wijzen de weg. Halverwege een tegelpad worden we even opgehouden door een boer die zijn koeien naar de stal leidt.

Sport als medicijn

De zelfstandige elektro-installateur op rust is al lang actief als begeleider van groepsreizen. ‘Jarenlang heb ik bij Pasar reizen begeleid. Nu doe het ik op zelfstandige basis. Een favoriete bestemming heb ik niet. Ik heb het geluk dat mijn vrouw me overal volgt.’

Patrick houdt een stevig tempo aan. ‘Vroeger was ik minder sportief. Na het overlijden van Ine in de zomer van 2013 had ik het moeilijk. Het was mijn huisarts die me adviseerde om sport als uitlaatklep te gebruiken. Sindsdien ga ik zeker tweemaal per week lopen, doe ik aan gravelbike en ga vaak wandelen in de natuur. Het sporten heeft me uit het dal gehaald.’

We stappen door de vallei van de Maalbeek in het noorden van Anzegem. Links ligt een gecontroleerd overstromingsgebied dat ervoor moet zorgen dat het centrum van Waregem verder stroomafwaarts bij overvloedige regenval niet overstroomd.

Unieke watermolen

Het is ondertussen aardedonker. De kaarslichtjes vormen een lange slinger langs de kronkelende weg evenwijdig aan de Maalbeek. Nu en dan lijken ze te dansen als de snijdende westenwind zich even laat gelden. ‘Het voelt goed om over Ine te praten’, zegt Patrick. ‘Daar put ik troost uit.’

Pasar Tot Aan De Maan En Terug organiseert jaarlijks een kerstconcert met zanger Christoff in de kathedraal van Ieper, waar de zoon van Patrick titularis-organist is. In het najaar organiseren ze, in samenwerking met Het Prethuis, een toneelvoorstelling.

Aan de watermolen van het Hof te Walskerke gaan we linksaf. Dit is de enige nog werkende watermolen van West-Vlaanderen. De 18de -eeuwse hoeve bij de molen is prachtig gerestaureerd als bistro. “Toen we nog met Pasar Tot Aan De Maan En Terug de lichtjeswandeling organiseerden, hadden we hier een stop ingelast. Die moesten we te elfder ure annuleren omdat de toenmalige eigenaar op sterven lag, ook aan kanker. ‘Die verschrikkelijke ziekte maakt geen onderscheid tussen jong of oud.’

Heerlijke streekspecialiteit

Bij Ine ging het heel snel, vertelt Patrick. De diagnose kwam in september als een donderslag bij heldere hemel en in juni 2013 is ze gestorven. ‘Ze was een warme mens met een grote vriendenkring. Ze had communicatiewetenschappen gestudeerd en werkte bij de Christelijke Mutualiteiten. In haar vrije tijd speelde ze muziek. Ze was ook erg sportief. Wandelen en golfen waren haar favoriete hobby’s. Samen met haar vriend combineerde ze beide op vakantie. De ene week gingen ze golfen, de andere week verkenden ze dan de hele regio te voet.’

Bij een privéwoning krijgen we een pompoensoepje waar ik mijn verkleumde schrijfvingers aan kan opwarmen. Boeren halen een laatste oogst bieten binnen voor de vorst zijn intrede doet. We moeten even aan de kant voor sluipverkeer. Gelukkig draagt Patrick een fluojas met knipperlicht. 

De tweede stop van de wandeling is in een schuur. We genieten er van een piro met wat mosterd. Het warme worstenbroodje is een heerlijke streekspecialiteit.

Warme herinnering

Tot voor kort bepaalde de betonfabriek Douterloigne het dagritme van het gehucht Heirweg. De fabrikant van betonnen vloeren was onlosmakelijk verbonden met deze uithoek van Anzegem. Voor veel deelnemers aan de Lichtjeswandeling komt het dan ook als een verrassing om dwars door de vroegere site te stappen. De fabriek heeft er plaatsgemaakt voor wat in de nabije toekomst enerzijds een groene oase wordt en anderzijds een nieuwe woonwijk met aandacht voor duurzaamheid. 

Wat verder krijgen we de art decokerk weer in het vizier. Uit zijn verhaal maak ik op dat Patrick gelovig is. ‘Ik put kracht uit mijn geloof. Ine was dat niet. Het mooie was dat we elkaar daarin respecteerden. Dan doen mijn andere dochter en zoon trouwens ook.’ 

Patrick wordt aan de kerk meteen omringd door vrienden die startensklaar staan voor de zachte wandeling door het landbouwdorp. Ik geniet ondertussen van het taartje dat elke deelnemer krijgt op het einde van de wandeling. Bij wijze van afscheid vraag ik hem hoe hij Ine wil herinneren. ‘Op haar grafzerk staat de spreuk Overal waar jij kwam, scheen de zon. Dat zegt alles.’