Met de camper naar Griekenland: Tzoumerka en Meteora

De smalle weg slingert door de bergen en lijkt eindeloos. Mist danst over de vallei, en het geluid van de Arachthos-rivier begeleidt me zachtjes als een onzichtbare gids. Af en toe doemt een klein dorpje op, met verweerde stenen huisjes die zich vastklampen aan de hellingen. Dit is het Griekenland dat ik zocht: rauw, afgelegen en onaangetast.

Om de Klifkis-watervallen te bereiken, daal je eerst een heel eind af. Een stenen pad leidt me naar beneden, en terwijl ik naar beneden loop, wijzen voorbijgangers me bemoedigend op de schoonheid die me te wachten staat. Onderaan de vallei, wordt het geruis van stromend water steeds luider. Plots, verscholen in een decor van rotsen, bomen en struiken, tref ik de imposante waterval aan. Het water stort zich in een smaragdgroene poel en zoekt zijn weg naar de rivier. Hier, alleen met mijn hond Pindakaas, geniet ik van de stilte en de ongerepte schoonheid, volledig verbonden met de plek.

Later die avond parkeer ik mijn camper langs de oever van de Arachthos, vlakbij de majestueuze Plaka-boogbrug. Gebouwd in de 19e eeuw en imposant in eenvoud, lijkt de brug de natuur en de geschiedenis met elkaar te verbinden. Terwijl de zon ondergaat, zie ik rafters onder de stenen boog door varen, hun vrolijke kreten echoënd in de schemering.

De volgende ochtend brengt me naar het bergdorp Melissourgoi, een afgelegen nederzetting, hoog in de bergen. Het pad naar de Kefalovryso-waterval begint hier, een steile maar lonende wandeling door dichte bossen. Het licht wordt gefilterd door bladeren, en ik voel de frisse berglucht bij elke stap. Naarmate ik hoger klim, verandert het landschap: stenen paden leiden me naar een weids uitzicht over de bergen, terwijl de waterval opdoemt in de verte. Pindakaas drinkt gulzig van het koele water, terwijl ik geniet van de heerlijke stilte en het adembenemende uitzicht.

Meteora: zwevende kloosters en tijdloze verhalen

Vanuit de wildernis van Tzoumerka zet ik mijn reis voort naar Meteora, een UNESCO-werelderfgoedlocatie waar zes kloosters balanceren op torenhoge zandstenen pilaren. Gebouwd door monniken vanaf de 14e eeuw, zijn deze kloosters een waar architectonisch wonder en een spiritueel toevluchtsoord. Vanuit het charmante stadje Kalampaka, aan de voet van de rotspilaren, begin ik mijn verkenning.

Ik bezoek het klooster van de Heilige Drie-eenheid, bereikbaar via een steile trap die tegen de rotswand is gebouwd. Binnen lijken de fresco’s te fluisteren over eeuwenoude gebeden, terwijl de ramen een weids uitzicht bieden over de valleien en bergen. De rotsformaties voelen mystiek, alsof ze de tijd trotseren.

Bij een van de kloosters ontmoet ik een oudere man, Yannis, die op een bankje zit met een kralensnoer in zijn hand. Het is een komboloi, legt hij uit, iets dat rust brengt en geluk brengt. ‘Het is mijn compagnon’, zegt hij glimlachend. Zijn rustige houding lijkt perfect te passen bij de sereniteit van de plek.

Die avond, terwijl de zon de rotsen in gouden licht hult, zit ik met Pinda naast mijn camper. De wereld voelt groot en klein tegelijk, gevuld met verhalen die in het landschap gegrift staan.

Nieuwsgierig naar meer verborgen parels in Griekenland? Je leest er meer over in de reisspecial van Pasar Camper en Kamperen 2025.