Plezantste bezoek van ’t Stad

‘Kom als groep best tijdens de week’, is het verrassende advies van sitemanager Sven Dekleermaeker. We zitten in de kookketel van de voormalige brouwzaal, nu een café. Met een Bolleke in de hand vertelt Sven over het brouwersvak en de uitdagingen die op de loer liggen. Dat was in het verleden niet anders, zo blijkt. ‘Vroeger maakte de brouwerij gebruik van grondwater. Met de bouw van de Kennedytunnel in de jaren 1960 zakte het peil van het grondwater razendsnel in Antwerpen. Er moest naar andere middelen worden gezocht. Er werden zelfs even tankwagens uit de abdij van Westmalle ingezet om water aan te voeren tot De Koninck kon aansluiten op stadswater.’

Oorlogsheld

Het amberkleurige Bolleke is alomtegenwoordig in de binnenstad. ‘Het is ontegensprekelijk een Antwerps monument’, vindt Sven, zelf afkomstig uit Leuven. ‘Het zijn de Antwerpenaars die de naam hebben uitgevonden. Tot 2019 heette het bier officieel De Koninck, maar we spreken al decennialang van een Bolleke. Dat komt door de kelkvorm van het glas en de bolle schuimkraag.’

Elke bezoeker krijgt een vol proefglas mee. Er komt geen gids aan te pas. Sven en ik scannen een QR-code waarna een poort openschuift en we in een container stappen. ‘Doorheen het hele bezoek ligt de nadruk op de ‘experience’, de beleving. Je stapt op eigen tempo door elk van de twaalf themaruimtes.’

De tweede kamer brengt ons op het De Koninckplein. Het favoriete personage van Sven duikt op. Acteur Sven De Ridder geeft gestalte aan Modeste Van den Bogaert (1922 – 2010), oorlogsheld en uitvinder van het Bolleke. ‘We veranderen regelmatig zaken aan de tour. Zo blijft het verrassend voor mensen die hier al eens geweest zijn’, aldus Sven, een vat vol ideeën. 

Vorm van het glas

Die andere Sven, of beter Modeste, neemt ons mee naar het Antwerpen van begin 19e eeuw. Toen moest elke handelaar op deze plek aan de Mechelsesteenweg tol betalen om de stad in te gaan. Een zekere De Koninck richtte er café De Plaisante Hof op. ‘Het bier was er goedkoper om dat de afspanning net buiten de stad lag. Er moest geen taks betaald worden.’ Uit het café ontstond in 1833 een brouwerij.

‘Pas onlangs hebben we de brouwersactiviteiten overgeheveld naar de hoofdbrouwerij van moederbedrijf Duvel-Moortgat in Breendonk. Op onze vroegere parking is nu een werf waar een hotel, kantoren en handelszaken worden gebouwd. Die werken duren ruim drie jaar. We willen dat de kwaliteit van onze producten gewaarborgd blijft. Daarom verhuizen we. Wat we na die drie jaar doen, zien we dan wel.’

Elke kamer legt een ander accent. Ik leer hoe de vorm van een glas de smaak van het bier beïnvloed en krijg een spoedcursus brouwen. Het decor is telkens weer een pareltje. De ene keer nemen we plaats in een glas Bolleke, de andere keer staan we op gezellig pleintje in de Antwerpse binnenstad. In de bottelarij ligt het wel of we in een stomende drum’n bass-club zijn verzeild, waar 25.000 Bollekes per uur ons om de oren vliegen.

Mooi eerbetoon

Halverwege mogen we zelf een Tripel d’Anvers tappen, een wat jonger, maar daarom niet minder lekker brouwsel van De Koninck. Het valt aan te raden om niet met een vol glas plaats te nemen achter het stuur van de bestelwagen…

Het hoogtepunt voor Sven is de kamer met de pratende portretten van zes eigenaars van de brouwerij. Die kamer is ingericht als café, met historische foto’s aan de muur. We zetten ons aan de toog en luisteren aandachtig mee hoe de zes een geanimeerde discussie beginnen. Ook huidig CEO Michel Moortgat mengt zich in het gesprek. ‘Ik vind het een mooi en eerlijk eerbetoon aan onze voorgangers’, aldus Sven. 

We stappen via een passerelle door de nu verlaten brouwzaal. Aan het plafond hangen Bollekeglazen met een luidspreker in. Ik hou een glas tegen mijn oor en hoor zo Sven over het brouwproces vertellen. De tour eindigt met een interactieve kwis, geleid door Modeste Van den Bogaert. 

Sven mag dan wel sitemanager zijn, het brouwen bruist nog steeds door zijn aderen. Als toemaatje neemt hij me mee naar de kelder. Het lijkt of we in een teletijdmachine naar de jaren 1920 zijn gestapt. Het enige anachronisme is de muziek van Barry White die zachtjes op de achtergrond speelt. Achter de toog staan negen vaten. ‘Het zijn mijn experimenten. In dit portovat bijvoorbeeld rijpt een Imperial Stout. We pakken er graag mee uit op bierfestivals.’ 

• Mechelsesteenweg 291, Antwerpen
• Gesloten op maandag
• Rolstoeltoegankelijk
• Tickets (inclusief twee degustaties) kosten 18 euro, of 16 euro voor groepen vanaf 15 personen
• www.dekoninck.be