5x de mooiste expo’s in Wallonië

Jean-Michel Folon was als kunstenaar van alle markten thuis. Hij haalde als beginnende tekenaar de cover van The New Yorker, exposeerde etsen, schilderijen en aquarellen van Brazilië tot Japan en schoolde zich later in zijn carrière om tot beeldhouwer. Hij overleed in 2005. Datzelfde jaar werden zijn glasramen in de Sint-Stefanuskerk van Waha ingewijd.

FAM, het Famenne & Art Museum in Marche-en-Famenne, herdenkt de twintigste sterfdag van de geliefde kunstenaar met een expo over zijn glasramen. En viert ook het 975-jarig bestaan van het oeroude romaanse kerkje. Een lach en een traan, zo kan je ook de stemming in Folons oeuvre samenvatten. 

Om al zijn glasramen te zien, moet je doorgaans veel kilometers maken. Naar een hotel in Monaco, een kapel in Saint-Paul-de-Vence en de Sint-Amandskerk in Burcy, een plattelandsdorpje in Midden-Frankrijk. Op de expo krijg je een overzicht van Folons glas-in-loodwerk en doorloop je zijn creatieve proces, van ontwerp en aquarel tot het uiteindelijke glasraam. Natuurlijk bezichtig je nadien de glasramen in de kerk van Waha, een deelgemeente van Marche-en-Famenne.

Jean-Michel Folon. Glasramen tot 3 januari, FAM, Marche-en-Famenne

Het Félicien Ropsmuseum in Namen wordt deze herfst overspoeld door een Japanse golf. Net zoals het negentiende-eeuwse Europa waarmee Félicien Rops de draak stak in zijn karikaturen en schilderijen. Prachtig, die Japanse houtgravures, vond hij. Indrukwekkend, die Grote Golf van Hokusai, met de berg Fuji op de achtergrond. Maar moeten we nu echt allemaal Japanse prenten gaan namaken?

Rops provoceerde de katholieke, volgens hem vooral hypocriete goegemeente, graag met satirische, pornografische en zelfs satanische thema’s. De brave bourgeoisie had voor hem weinig charme, met het even conventioneel ingestelde Japan ontwikkelde hij een haat-liefdeverhouding. Hij droomde ervan én verzette zich ertegen. Dus maakte hij Japoniaiseries, een samentrekking van Japan met het Franse woord voor ‘onnozelheden’.

De expo Japoniaiseries palmt het hele Ropsmuseum in en laat je kennismaken met werken in Japanse stijl van Rops én zijn tijdgenoten. In de selectie zitten grote, soms verrassende namen, zoals Manet, Degas en Rodin, of, van bij ons, Spilliaert, Ensor en Louise De Hem. Ook gravures van Japanse meesters als Hokusai ontbreken niet.

Japoniaiseries. Japanse fantasieën in de tijd van Félicien Rops, tot 15 februari, Félicien Ropsmuseum, Namen

In de zestiende eeuw bestuurden drie landvoogdessen de Habsburgse Nederlanden. Margaretha van Oostenrijk, de eerste in de rij, waakte aan haar hof in Mechelen over de opvoeding van haar nicht Maria van Hongarije en Margaretha van Parma, de buitenechtelijke dochter van haar neef keizer Karel V. Over Margaretha van Parma liep twee jaar geleden al een grote expo in Oudenaarde. Dit jaar laat het Koninklijk Museum van Mariemont je kennismaken met Maria van Hongarije, een sterke, intelligente bestuurder.

Maria combineerde soft skills met strategisch vernuft. Ze sprak de taal van de macht én investeerde in kunsten en diplomatie. Tussen 1539 en 1559 voerde ze een succesvolle propagandacampagne, die het blazoen van de Habsburgse dynastie weer oppoetste. Maria van Hongarije. Kunst en macht tijdens de renaissance toont je hoe de landvoogdes harten en geesten heroverde. Je krijgt topkunstwerken te zien (zoals de Triptiek met Karel van Habsburg, koning van Spanje, zie foto), maar ook 3D-installaties van het project Mary4all. Mariemont is bovendien het voormalige jachtdomein van Maria.

Maria van Hongarije. Kunst en macht tijdens de renaissance, (Europalia España), tot 10 mei, Domein en Koninklijk Museum van Mariemont, Morlanwelz, 

David Hockney kampt al veertig jaar met gehoorverlies en is naar eigen zeggen intussen zo doof als Beethoven. Toch neemt zijn nieuwe grote expo in Mons een klassieke symfonie als uitgangspunt. Gustav Mahler componeerde Das Lied von der Erde als een lofzang op de blijvende schoonheid van de natuur. Mensenlevens gaan voorbij als seizoenen, maar de aarde blijft zich altijd vernieuwen.

De 88-jarige David Hockney blijft enthousiast schilderen. De natuur, bloemen, bomen en seizoenen boeien hem meer dan ooit. Met zijn iPad kan hij landschappen vingervlug vereeuwigen in kleurrijke composities. Op de expo David Hockney. The Song of the Earth gaan zijn recente werken in dialoog met poëzie, muziek en schilderkunst van Munch, Meunier en Van Gogh. Zijn gehoorverlies heeft volgens Hockney één voordeel: zijn zin voor ruimte en perspectief is er alleen maar op vooruitgegaan. 

David Hockney. The Song of the Earth, tot 25 januari, CAP/Museum voor Schone Kunsten, Mons

Duik in de romantische wereld van de Franse straatfotograaf Robert Doisneau op de nieuwe expo Gegeven momenten bij Museum La Boverie in Luik. Maar liefst vierhonderd foto’s, gemaakt tussen 1934 en 1992, nemen je mee op tijdreis. Naar Frankrijk, maar ook naar ons land, want de grote overzichtsexpo, die in Parijs veel succes kende, wordt speciaal aangevuld met foto’s van zijn Belgische opdrachten. Doisneau had als straatfotograaf de fijngevoeligheid om bijzondere momenten op te merken. Zijn beroemdste foto, De Kus bij het Stadhuis, is het symbool van Parijs als stad van de liefde. Omdat hij de kussende studenten niet meteen goed in beeld had, vroeg hij ze om de kus nog eens over te doen. Is een nagespeelde straatscène minder echt? Of mag de straatfotograaf op replay drukken?

Robert Doisneau. Gegeven momenten, 31 oktober tot 19 april, Museum La Boverie, Luik