‘Je krijgt een gevoel van totale vrijheid’
Er even – of langer – helemaal tussenuit zijn, dat is het concept van meereizen met vrachtschepen. Bij CptnZeppos biedt Joris Van Bree je de kans om mee te reizen met een vrachtschip. Jij geeft aan hoe lang je van huis weg wil zijn, hij zoekt een geschikt aanbod. Je kiest, betaalt en checkt in op de dag van vertrek. En dan: genieten van zeeën van tijd. Scenarist Ward Hulselmans is een enthousiast ambassadeur van het project.
Hoe gaat reizen met een vrachtschip in zijn werk?
Ward Hulselmans: ‘Het concept is heel simpel: elk vrachtschip heeft een vijftal cabines vrij voor passagiers. Mits betaling kan je inschepen en mee vertrekken voor een kort, middellang of lang traject. Aan boord leef je mee op het ritme van de bemanning: je eet drie keer per dag en dat is het zowat. Je bent met andere woorden een deelnemer aan het echte, authentieke leven op een schip. Wanneer je op reis gaat naar een vakantieoord, is er meestal een leuke wereld voor jou gecreëerd. Hier is dat niet het geval, je stapt in een bestaande wereld. Een wereld van water en lucht, van ‘gewone mensen’ die hun werk doen. Ik reis ook het liefst alleen, niet met medepassagiers die me misschien zouden verleiden tot een soort sociaal verplicht contact. Maar dan ben je weer ‘verbonden’ met de wereld en dat wil ik op zo’n reis net niet. Met de crew heb ik meestal wel een prettig contact, heel natuurlijk, de gesprekken ook over heel andere dingen dan wanneer je ‘op reis’ zou zijn.’
Wat doe je dan op zo’n reis?
‘Om te beginnen is er geen bereik op een schip, alles valt weg: geen telefoon, geen internet, geen radio, geen televisie. Ik neem zelfs geen boeken mee, omdat ik me wil behoeden voor het ‘moeten’ lezen van een boek. Dan vertrek je al met ballast. Soms leen ik er eentje uit de bibliotheek aan boord, maar dat hoeft niet. Zo’n bibliotheek kan je ook verrassen, je stuit op boeken die je anders misschien nooit zou lezen. Maar ik lees zeker niet altijd. Je leert dat verveling niet erg is, het laat net de rust toe. Er heerst ook een enorme regelmaat op zo’n vrachtschip, en er is veel stilte. Dat komt omdat de crew met bepaalde uurroosters werkt en er slaapt altijd wel iemand. Aan boord is er veel respect voor elkaar, en respect voor stilte. Je komt dus in een cocon terecht van stilte, slaap, eten, vrijheid, nietsdoen, … In het begin is dat wennen. Mijn eerste vaart, naar Ierland en terug in mei 2019, heb ik vooral heel veel geslapen. Mijn lichaam was duidelijk op zoek naar een nieuw evenwicht en daarin was echte rust – niets moet – heel belangrijk. Ik leg mezelf niets op. Sommige routes gaan langs bezienswaardigheden en dan valt er natuurlijk wel iets te beleven: je vaart langs fjorden, of je legt aan in een wereldstad. Maar er zijn ook routes waarop je dagen- en wekenlang alleen maar op zee bent. Met niets dan het water en de lucht, de bemanning en jezelf.’
Welke meerwaarde heeft zo’n reis?
‘Je laat los. Figuurlijk en letterlijk: het schip komt los van de kade. Je bent enkel omringd door water en lucht en dat herleidt alles tot een onwaarschijnlijke eenvoud. Na een paar dagen begin je nuances en variaties te zien in het water en de lucht, en daar kan je uren naar kijken. Zonder onrust, zonder op je klok te kijken. Op zulke momenten word je opmerkzamer dan anders, je bent heel erg in het moment. Je komt ook dichter bij jezelf, je bent door niets of niemand nog afgeleid van waar jij op dat moment staat, hoe je je voelt, waarnaar je verlangt, wie je in wezen bent. Er is geen doel meer, reizen en meedeinen is het doel. Daardoor beleefde ik een gevoel van totale vrijheid: vrij in ruimte en tijd. Tijd geeft geen stress, tijd is eindeloos net zoals het zicht op de einder. Heerlijk.’
deel Artikel
