Rondje Amsterdam

Geef mij maar Amsterdam… Telkens als ik er ben, ontdek ik nieuwe stukjes van de stad. Als je er voor het eerst bent, doe je natuurlijk vooral de basic stuff. Verloren lopen langs de grachten, met rode oortjes een kijkje nemen op de Wallen, vergeten een kaart te reserveren voor het Anne Frank Huis en dan maar naar Artis trekken als alternatief… Ik deed het je allemaal voor.  Die hotspots zijn echter maar het topje van de ijsberg voor als je echt op ontdekking gaat. In Amsterdam valt zoveel te doen dat je nooit uitgekeken raakt op de stad. Helaas (pindakaas) ben ik niet de enige die er zo over denkt, waardoor de stad elk jaar meer overspoeld raakt door een massa’s toeristen. Amsterdammers hebben de reputatie behoorlijk brutaal te zijn, maar als ik zelf elke dag in de remmen zou moeten schieten omdat er wéér een op z’n telefoon gapende toerist zonder te kijken het fietspad over schuifel… Ik zou ook iets onflatterends roepen, vermoed ik.

Op naar Amsterdam Area

In Amsterdam kan het dus aardig druk worden. Dat is waarom men al jaren probeert de toeristen wat meer uit te spreiden. Daarvoor werd Amsterdam Area uitgevonden: alles in de ruime omgeving van de hoofdstad wordt óók als Amsterdam gepromoot. Ze hopen ze de minder belezen rugzaktoerist naar pakweg Zandvoort (Amsterdam Beach), Haarlem (Amsterdam Light) of Flevoland (Amsterdam Empty) om te leiden, zodat ze er in de stad zelf geen last meer van hebben. Slim bekeken. Het is eigenlijk een win-win situatie voor iedereen, want die plekken zijn op zich beslist een bezoek waard.

Een andere manier om toeristen te spreiden, is ze op een fiets zetten om ze de buitenwijken te doen verkennen. Dat noemen ze cycleseeing en hup, er werden acht verschillende routes uitgetekend. Samen met collega Caroline van het blog Veggie Wayfarer mocht ik er daar twee van komen verkennen. Vanuit ons hotel in de buurt van Amsterdam Centraal zouden we een weekend lang de stad uitfietsen om er in een heel andere omgeving terecht te komen. De trajecten die we reden waren losjes gebaseerd op de routes die I amsterdam uittekende in de app Komoot, maar kunnen evengoed met Google Maps als leidraad gereden worden. Tot mijn grote blijdschap kregen we een elektrische fiets onder onze gebeeldhouwde derrières geduwd. Nederland is namelijk vrij tot zeer plat. Als het er waait, waait het er dus goed. Niet twintig kilometer lang tegen de wind in langs een kanaal moeten voortploeteren? Mooi. Net als de bezienswaardigheden die we onderweg tegenkomen. 

De eerste route leidt door de haven – via de gratis ferry richting Zaandam – over het water van het IJ. Aan de andere oever ligt het Hembrugterrein. Daar werd vroeger op industriële schaal munitie geproduceerd, maar nu vind je er in de hangars alles van winkels en kleine bedrijfjes tot restaurants en zelfs een grote foodmarket. Vanaf hier rijden we door de Zaanstreek: één van de oudste industriegebieden van Europa, bekend om z’n groen geschilderde houten huisjes. Als je die stijl in volle glorie wil aanschouwen – en dan echt zo bombastisch mogelijk - moet in Zaandam centrum even naar het Inntel Hotel, een hallucinant bouwsel dat eruitziet alsof tientallen van die huisjes op en over elkaar werden geplakt. Het lijkt wel alsof de dronken architect een ridicuul concept naar z’n opdrachtgever heeft doorgemaild, om de volgende ochtend met een kater te moeten lezen dat hij het daadwerkelijk moet bouwen… Ruw ontwaken voor de architect in kwestie, maar het resultaat is ondertussen iconisch. Ook in Zaandam: het Czaar Peterhuisje. Da’s één van de oudste houten huizen van Nederland, waar men ter bescherming toch maar even een stenen exemplaar heeft rond gebouwd. Hier bleef Peter De Grote ooit een week incognito op de zetel slapen tijdens een reis door de Nederlanden. Airbnb avant la lettre.

Oerhollandse molens

De Zaanse Schans is de grootste attractie van de streek en waarschijnlijk het meest Hollandse beeld dat je in je leven zal aanschouwen – tenzij je Frans Bauer ooit op klompen, met twee halve liters Heineken in z’n handen en een oranjetruitje over z’n pens getrokken, door een tulpenveld hebt zien wankelen. Amerikanen die nog nooit in Nederland zijn geweest, denken dat het hele land er zo uitziet: een hoop klassieke windmolens op een rij, met daarrond door schapen begraasde weiden en tientallen van die houten huisjes. De meeste gebouwen stonden hier oorspronkelijk niet, maar werden in de jaren zestig verhuisd en weer opgebouwd om de stijl te bewaren. Dat betekent niet dat het een Nederlands Bokrijk is geworden: hoewel er toeristenwinkeltjes en zelfs een museum te bezoeken vallen, worden de meeste huisjes gewoon bewoond. De Zaanse Schans is hoe de hele Zaanstreek er een paar honderd jaar geleden uitzag. Honderden windmolens stonden hier toen, die gebruikt werden om hout te bewerken en om lijnolie, verf, tabak en papier te maken. Elk jaar stroomt hier een klein miljoen toeristen binnen. Je zal je hier niet snel alleen voelen…

Het tweede fietsavontuur leidt opnieuw over het IJ, maar dan met de ferry die aan het station vertrekt. Eens weer aan land, rijden we kilometers over een rustig fietspad langs het Noordhollandsch Kanaal dat door het Ilperveld loopt. Da’s een uitgestrekt watergebied dat uit honderden veeneilandjes bestaat. Een vogelparadijs dat je best per boot bezoekt voor een Wetland Safari. Als je de hele route afmaalt, rij je niet alleen langs allerlei schattige gehuchten, maar kan je op bepaalde momenten ook het water oversteken. Via een ouderwets veerbootje, dat zich in beweging zet als je op de bel drukt… Het onze werd bestuurd door een vriendelijk mevrouwtje, de overtocht kostte de volle 25 cent.

Na een lunchstop in Purmerend rijden we terug door het natuur- en recreatiegebied Het Twiske, waar je langs het water, voorbij molens en over allerlei bruggetjes heen kan fietsen, om uiteindelijk weer aan te komen in Amsterdam Noord. Daar ligt met de NDSM-Site één van m’n favoriete plekken in de hele stad. Dit was vroeger de grootste scheepswerf ter wereld, maar nu is het een creatieve hub: een kakafonie van kleurrijke startups en verenigingen, waar ook een gezellig restaurant met een groot terras aan vasthangt. Rondom heeft men flink gebouwd, waardoor het er erg populair wonen werd. Met STRAAT vind je er ook één van de beste musea van Amsterdam: meer dan 150 monumentale street art-werken hangen hier in een gigantische hangar – inclusief huizenhoog portret van Anne Frank op de voorgevel. Slapen kan je hier ook, zelfs op grote hoogte moest je dat willen. Het Faralda Crane Hotel is een kraan die over de hele site uittorent, waarin bovenaan drie kamers werden uitgerust – inclusief bubbelbad met uitzicht. Het is eens iets anders, maar je fiets zal je toch beneden moeten vastleggen.

Jonathan Ramael is fotograaf, reisjournalist en drijvende kracht achter het humoristische reisblog Trot Op! 

trotop.be 

Volg Trot op op Instagram