Kamperen met een baby: 4 dingen die ik leerde

Ja, een huilende baby op een camping is vervelend

Hoeveel begrip de andere kampeerders ook tonen, je hoopt toch vooral dat je kind snel in slaap dondert. Omdat we een voorgevoel hadden dat dit soms weleens kon gebeuren, sliepen we tijdens ons tripje slechts één nacht op een publieke camping. De andere nachten sloegen we onze tent op bij vrienden of familie in de tuin. Daar ga je toch nét iets relaxter om met dat huiluurtje.

Een babyfoon is handig

Ook al zaten we maar een klein eindje van de tent, tijdens het eten of bij een drankje met vrienden, ik was toch net iets meer gerust met die babyfoon aan mijn voeten. Zo sprong ik tenminste niet uit mijn kampeerstoel bij elk fantoomhuiltje dat ik meende te horen.

Borstvoeding geven in een tent is best oké.

Toegegeven, ik had er mijn twijfels bij, om in het holst van de nacht onze zoon te moeten voeden met een slaapzak rond mijn benen en een Petzl-lampje op mijn hoofd. Wat als hij de boel onderkotst, of zijn luier vol schiet? Maar kijk, het is allemaal gelukt zonder veel drama of paniek. Zolang je maar alles bij de hand hebt om gulpjes melk op te vangen en babybilletjes te verschonen, en niet in het donker de tent moet beginnen doorzoeken. Een afgesneden stuk van een goedkope, schuimrubberen slaapmat blijkt trouwens een fantastisch, lichtgewicht verzorgingskussen voor élke ondergrond, zowel binnen als buiten de tent.

Kamperen met een baby is op veel vlakken best gemakkelijk.

Een baby van drie maanden slaapt nog meer dan hij wakker is, stopt nog geen gras, stenen of koeienvlaaien in zijn mond en blijft netjes op het picknickdeken liggen wanneer jij de tent opstelt. Ik denk nu al met lichte angst aan kamperen met een peuter die ’s nachts de tent uit kruipt, de camping bij elkaar krijst omdat hij niet wil eten of  verdwaalt in het bos nadat je hem vijf seconden uit het oog verloor. Spannend!