Genieten van kust en cultuur

Stop 1 –  Porec  1.290 km

Dag 1-4 Camping Lanterna, Tar (Porec)

Zonovergoten Istrië

Voor Roger en Chris blijft Istrië een uitstekende binnenkomer. Porec is een vissersstadje en met zijn Byzantijnse Euphrasiusbasiliek een absolute must om te bezoeken. Er zijn terrasjes en restaurants, maar ook Romeinse overblijfselen. ‘Zo is het vaak in Kroatië’, weet Roger. ‘Veel stadjes hebben een charmante, oude kern. Aardig om er te kuieren en met niet te veel historische bezienswaardigheden zodat je nog uitgebreid kan nagenieten van een terrasje of een verkoelende plons in het zwembad van de camping of in de zee. Met Pula is het net zo. Daar moet je zeker het indrukwekkende Romeinse amfitheater bezoeken.’

Doorgaans is het zo dat de groep enkele dagen op dezelfde camping verblijft. Van daaruit kan je mee op uitstap met de bus. Zo was het kleine Motovun ook voor Chris een van de mooiste bergdorpjes die ze bezocht. ‘Het is bekend om zijn truffels, die dagvers worden uitgegraven op aanwijzing van getrainde honden. En een stuk goedkoper dan in Italië of Frankrijk’, lacht ze. Dus stond er een proeverij op het programma, waarna de groep aanschoof voor een uitgebreide lunch. ‘Ook dat is Kroatië’, weet Roger. ‘Op een werkelijk godvergeten plekje op het land staat dan een familieboerderij waar ze in de schaduw van een boom, aan een houten tafel met een rood-wit geruit tafelkleedje een onverwacht lekker menu serveren. En in het midden een karaf lokale wijn. Eenvoudig, maar heel gezellig. In je eentje zou je zo’n plek niet vinden.’

Voor een vrij ochtendlijk bezoek aan Rovinj – voor velen een parel aan de Adriatische kust – namen de kampeerders de boot. Aan boord werden ze verwend met drankjes en een geanimeerde lunch. ‘Een stevig welkom, zo’n grappa om tien uur ’s ochtends’, vertelt Roger. ‘Maar met een accordeonist erbij zat de sfeer er vlug in. De man kende zijn pappenheimers en speelde meezingers. Altijd goed voor de samenhorigheid in de groep.’

Stop 2 – Zadar 295 km

Dag 5-7 Camping Zaton Holiday Resort, Nin

Serenade in Dalmatië

De snelste route van Istrië naar Zadar in de regio Dalmatië gaat over de snelweg in het binnenland. Maar daar dachten Roger en Chris toch even anders over. ‘Mister Google toonde ons hoe we de kustweg konden volgen’, aldus Roger. ‘Rechts van ons de zee. Links het groene binnenland. Af en toe een tussenstop voor een panorama. Wat wil je nog meer?’ Als toemaatje koos het koppel voor een uitstap naar het eiland Pag. De ferry vonden ze met 45 euro flink geprijsd, toch hebben ze daar geen spijt van. ‘Kroatië telt heel wat mooie eilanden met veel groen, maar Pag is helemaal anders’, herinnert Chris zich. ‘Het is er kaal en desolaat. Het lijkt wel of je op de maan bent aanbeland. Overal stenen en rotspartijen. Bevreemdend en toch even mooi, omdat het zo apart is.’

Zadar is al een wat grotere en levendige stad met een historisch centrum aan de zonovergoten kust. Na de gebruikelijke rondleiding langs Romeinse overblijfselen, Venetiaanse paleizen en middeleeuwse vestingmuren kon de groep niet voorbij aan het merkwaardige zee-orgel. Dat bouwwerk is een attractie op zich. Op een landtong, niet ver van de kathedraal, stuwen de golven dag en nacht tegen de marmeren trappen van het zee-orgel aan. Onder die trappen zitten grote luchtpijpen met verschillende lengtes. Terwijl het aanrollen van de golven lucht doorheen die pijpen stuwt, ontstaat geluid. Geen harmonieus concert, eerder een mysterieuze, soms spookachtige serenade. Het zeventig meter lange orgel is een kunstzinnig hoogstandje van architect Nikola Basic.

Pal naast het orgel ligt al enkele jaren de Groet aan de Zon. Niet meteen de plek waar yogi’s bij het ochtendgloren nieuwe energie opdoen, wel een grote kring met driehonderd glazen tegels die overdag zonne-energie opladen en ’s avonds kleurrijk en feeëriek licht uitstralen. Zeker de moeite om te blijven plakken tot het nacht wordt. In de tussentijd kan je genieten van de schaduwrijke wandelpromenade langs het water.

Een rustdag op zijn tijd is welkom tijdens een reis van drie weken. Maar ook dan biedt de reisbegeleiding vrijblijvend uitstapjes aan. Dus wandelden Roger en Chris in de namiddag mee naar het piepkleine dorpje Nin en luisterden ze naar verhalen over koning Bragomir en de kleinste basiliek van Europa.

Buiten ieders verwachting volgde een uitmuntend Dalmatisch diner in restaurant Sokol. ‘Als entree een schotel met schapenkaas, lokale ham en stukjes bereid vlees. Daarna een pastagerecht met gestoofd rundvlees en een overheerlijke saus. Nog een kaastaart als dessert en een likeurtje toe’, geniet Roger nog na. ‘Met de superleuke bediening erbij was dat voor ons een 9,5 op 10.’

Stop 3 – Trogir 140 km

Dag 8-11 Camping Belvedere, Seget Vranjica (Trogir)

Adembenemende toppers

Na aankomst op Camping Belvedere in Trogir begint de groep met een portie dolce far niente. Uitgebreid tafelen aan de baai met mosselen in een wijnsausje, op smaak gebracht met flink wat look. En daarbij een lekkere fles witte Malvazija. ‘Zie je, dat is voor mij vakantie’, glundert Roger. ‘Het mag van alles wat zijn en per slot van rekening zijn we toch ook Bourgondiërs. En wat is daarna leuker dan wat uitslapen en nog voor de middag een duik in zee nemen?’ Het mag ook in een van de vele zwembaden zijn van het rijkelijk van campings voorziene Kroatië.

‘Als je van de natuur houdt, mag je in Dalmatië het Krka natuurpark absoluut niet missen’, zegt Roger stellig. Chris beaamt het meteen. ‘De bus dropte ons bij het begin van een wandeling. Die ging vaak over houten vlonders en slingerde door een bos met links en rechts van het pad lieflijke watervallen. Soms nemen die bijna kabbelend een kleine duik, soms stort het water zich een meter of tien naar beneden. Honderden vissen komen er genieten van het zonnetje en doen zich tegoed aan het extra zuurstofrijke water. Pas aan het eind kom je bij de grote Skradinski Buk-watervallen, ronduit de kers op de taart die dag. En je kan er op veilige afstand van de watervallen zwemmen in een soort natuurlijke jacuzzi.’

Helemaal anders, maar net zo adembenemend is een bezoek aan de stad Split. De Romeinse keizer Diocletianus had iets weg van hedendaagse koningen en pausen. Hij wachtte niet tot iemand hem een dolk in de rug stak of tot ziekte en ouderdom hem zouden vellen. Nee, hij ging rond zijn zestigste met vervroegd pensioen. Hij liet in zijn geboortestreek wel eerst een kanjer van een paleis bouwen om daar volop van te genieten. Tot op vandaag is Split een bruisende kuststad met een wirwar van historische straatjes en Romeinse herinneringen waar would-be legionairs je voor de voeten lopen. Van het bovengrondse keizerlijke paleis houdt Split niet zo heel veel over, ondergronds blijft een geleid bezoek aan de voorraadkamers en gelagzalen aanbevolen. Ook de filmcrew van Game of Thrones is er gepasseerd, een garantie voor toeristisch succes. Laat je niet afschrikken door de drukte, het oude centrum van de hoofdstad van Dalmatië met zijn smalle en daardoor koele straatjes valt niet te missen.

Stop 4 – Dubrovnik  240 km

Dag 12-16 Camping Pod Maslinom, Orašac (Dubrovnik)

Tussen Mostar en Dubrovnik

De verplaatsing naar Dubrovnik betekent een stevige rit, en toch kozen Roger en Chris opnieuw voor de kustweg. ‘We hebben ons geen moment verveeld’, zegt Roger. ‘In zee zie je eindeloos veel eilandjes en je passeert honderden baaien. Om het mooist zijn die. Aan de andere kant van de weg genoten we van het Velebitgebergte. De karstrotsen schitteren er in de zon. En dan is er de Neretva-delta, een vruchtbaar gebied met boomgaarden, wijngaarden, veel groen en bomen. Overal staan kraampjes. Ideaal om verse groenten en fruit in te slaan voor een prikje. Vaak kun je er ook huisgestookte likeur kopen. Wij sloegen een fles zwartebessen- en een fles walnootlikeur in die we later met de hele groep deelden voor het aperitief. Gezellig.’

De hele groep werd bijzonder vriendelijk onthaald op de camping. ‘Pod Maslinom is een kleinere familiale camping’, vertelt Chris. ‘Het was een beetje passen en meten om de zestien installaties een plaatsje te geven, maar meteen daarna werden we getrakteerd op hapjes, zoetigheden en de gebruikelijke borrel.’

Dubrovnik was natuurlijk een must see. En zoals je zo vaak hoort, je kon er over de koppen lopen. Toch hebben Chris en Roger een tip: ‘Ga wat later in de namiddag, zo rond een uur of vier. Dan zijn de grote cruiseschepen weg en is het een pak aangenamer, want Dubrovnik is een heel mooie stad. Een wandeling over de stadsmuren is best populair, maar toen wij er waren was het echt wel te heet.’ Dus deden ze iets dergelijks een dag later. Eerst genoten ze vanuit Male Ston van een boottochtje naar de mossel- en oesterkwekerijen op zee: ‘Heerlijke proeverij! En lekkerder dan bij het Île de Ré. Daarna volgde een wandeling over een middeleeuwse verdedigingsmuur naar Ston. ‘Hooguit anderhalve kilometer ver, maar pittig klimmen en dalen met onderweg meer dan vierhonderd hoge trappen’, zindert het bij Roger nog na.

Voor de busuitstap naar Boznië-Herzegovina moest de groep vroeg uit de veren. De tocht op zich was geen pretje, vooral door de slopende identiteitscontroles aan de grenzen. ‘Dat doen we voortaan anders’, weet Roger beslist. ‘Gewoon een extra camping in de buurt van Mostar inlassen en we sparen een hoop gedoe uit. Wij reden eerst naar Blagaj voor het Derwisjhuis. Het is een bescheiden, maar prachtig gelegen klooster, nagenoeg tegen de rotsen geplakt en pal naast een rivier. Een idyllische plek. Alleen, mannen in korte broek kregen een soort doek om de benen gewikkeld. De vrouwen moesten een hoofddoek om. Je bent er per slot van rekening in moslimgebied.’

Mostar is natuurlijk wereldberoemd om zijn Stari Most, de oude brug. Tijdens de Balkanoorlog werd ze vernield en naderhand in de originele staat hersteld. Peperduur, want de oude stenen werden zo veel mogelijk uit de rivier opgevist en de ingenieurs moesten zich verdiepen in de oude bouwmethoden. Voortaan staat ze symbool voor de herwonnen vrede tussen moslims, christenen en oosters-orthodoxe gelovigen en prijkt ze op de Werelderfgoedlijst van de Unesco. ’En wees gerust, er zijn heel wat souvenirwinkels en eetgelegenheden waar je voor geen geld kan smullen van verse forel en lokaal zoet gebak als dessert’, geniet Roger nog na.

Terug op de camping brachten sommigen een vrije dag al luierend door, Chris en Roger gingen mee op een boottochtje naar het verkeersvrije eilandje Lopud, hielden onderweg een korte stop op Sipan en genoten een paar uur aan het zandstrand van Kolocep. ‘Een heerlijke afsluiter van onze dag’, vertelt Roger. ‘Je had ons moeten zien! Een groep al wat oudere vakantiegangers, zingend, grappend en plagend in zee. We leken net een stel uitgelaten pubers.’

Stop 5 – Zagreb 555 km

Dag 20 Camp Zagreb, Rakitje (Zagreb)

Afscheid in mineur

En dan loopt het mis. De groep vertrekt naar de mooie meren van Plitvice, de wagen van Roger en Chris laat het na een halfuur afweten. Motorstoring, zegt de boordcomputer en het blijkt geen akkefietje. De garagehouder is van goede wil, maar kan ook niet anders dan wachten op wisselstukken. Onze pechvogels maken van de nood een deugd. Ze zoeken de koelte op onder de olijfbomen, nemen een duik in zee en rusten uit. Op de valreep arriveren ze in Zagreb om met de groep te klinken op het afscheid. Een glas wijn, nog een ontbijt en daarna met zijn tweetjes een omweg door Slovenië om van het avontuur te bekomen. Een volgende keer doen ze beter.