Van Derry naar Dundalk

“Kijk, de Derry Girls,” roept singer-songwriter Paul O’Brien, met een kinderlijke glimlach op zijn gezicht. Hij wijst naar een enorme muurschildering. In de smalle Orchard Street pronken de vijf pittige scholieren uit de Britse comedyserie, die zich afspeelt in het onrustige Noord-Ierland van de jaren negentig.

Ik moet even bijkomen van het steile stukje klimmen. De stad Derry ligt op een heuvel in een sierlijke kronkel van de rivier de Foyle, die we straks op de fiets een stukje gaan volgen. Samen met Paul fiets ik in anderhalve week van Derry naar Dundalk, langs de grens tussen Ierland en Noord-Ierland. Ruim 400 kilometer.

Onze tocht maken we 25 jaar na de ondertekening van het Goedevrijdagakkoord. Dat beëindigde The Troubles; een conflict in Noord-Ierland van 1968 tot 1998, tussen de overwegend protestante unionisten, die willen dat de provincie onderdeel blijft van het Verenigd Koninkrijk, en de overwegend rooms-katholieke nationalisten, die naar één Ierland verlangen.

Met fietsen open je deuren, en in Ierland doet muziek daar nog een schepje bovenop. Dus neemt Paul, een singer-songwriter uit Dublin die het grootste deel van zijn leven in Den Haag woont, zijn gitaar mee, en ik mijn viool. Tijdens de vier jaren waarin ik zelf in Ierland woonde, pikte ik heel wat Ierse deuntjes op, van speelse jigs tot rustige slow airs.

In Derry ontmoeten we zanger Vincent Strunks. Even luisteren we naar zijn komische liedje, over een arbeider en zijn ezel. Dan wijst hij op een muurschildering zijn neef Gerald Donaghey aan, die hij verloor tijdens Bloody Sunday, de dag in 1972 waarop veertien ongewapende jongens en mannen werden neergeschoten door Britse soldaten. “Hij was 17 jaar oud. Zoiets vergeet je de rest van je leven niet meer.”

Door de heftige geschiedenis zijn Paul en ik nooit eerder in de verleiding geweest om Derry te bezoeken. Maar als we over de oude stadsmuren van begin zeventiende eeuw fietsen, zien we hoe prachtig de stad is. Vol historie. Het uitzicht is waanzinnig. Rondom de bergen, beneden de rivier, waarlangs een heerlijk vlak fietspad richting het zuidwesten gaat. Maar vlak blijft onze route niet voor lang.

De eerste twee dagen volgen we twee fietsroutes van het Sustrans-fietsnetwerk: routes 92 en 95. Die gaan grotendeels over rustige landwegen, waar alle automobilisten ons vriendelijke groeten, net zoals de loeiende koeien en mekkerende schapen dat doen. De aangeharkte weilanden veranderen langzaam aan in een wilder landschap, met moerassen en heidevelden.

De fietstocht gaat hier door de heuvels van de graafschappen Derry, Tyrone en Donegal, allemaal met hun eigen muziekstijl. “Aan mijn zang voeg ik versieringen toe,” vertelt zangeres Rita Gallagher uit Donegal, die we in The Smugglers Inn in Clady ontmoeten, direct naast de grens. “Dat gaat heel natuurlijk, zoiets krijg je van jongs af aan mee. Geforceerd toevoegen werkt gewoonweg niet.”

Rita woont in Crossroads en won drie keer de prestigieuze All Ireland Fleadh Cheoil na hEireann-wedstrijd. Ze was een goede bekende van Tommy Peoples, een beroemde violist die opgroeide in Saint Johnston, een dorp waar we eerder vandaag nog doorheen fietsten. Langs Lough Derg, een van de oudste christelijke bedevaartsoorden, rijden we straks verder naar Fermanagh, waar we de Kingfisher Trail zullen oppikken.

Het vervolg van deze fietstrip lees je in de volgende Pasar Fietsen-nieuwsbrieven. Klik hier om in te schrijven.

Jessica de Korte (37) is een freelance journalist, fotograaf en vlogger, die zich richt op fietsen, reizen, natuur en chronische pijn. Ze woont in Nederland, maar Ierland is haar tweede thuisland. Volg haar op www.jessicadekorte.nl