De 8 van Zemst

We fietsen door het centrum van Eppegem om er de prachtige Sint-Clemenskerk te bewonderen. Al snel doemt het water op voor ons. Hier zie je zowel de Zenne als de afleiding van de Zenne. Naast de Zenne loopt het jaagpad dat uitgewerkt is tot de F1, de fietssnelweg van Antwerpen naar Brussel. Zin om te picknicken? Dan is Het Zennehof een heerlijk natuurplekje met speelgroen, een picknickbank en een fietsherstelzuil. Wij volgen een klein stukje de afleiding van de Zenne die loopt door een uitgeturfd landschap. Daardoor liggen de dijken veel hoger dan het broekgebied. We genieten van de natuur en rijden via een prachtige fietsbrug richting Weerde.

Langs kleine fietswegen door een prachtig landschap met vergezichten tot aan de koeltorens van Vilvoorde, bereiken we onze volgende stop. Wat een indrukwekkende verborgen parel! De ruïne van de Sluistoren van Weerde staat naast het glinsterende water. De oorspronkelijke sluistoren straalde grandeur uit, maar werd verwoest door Duits kanonvuur in 1914. Samen met Patrick lees ik het infobord waarop ook enkele oude foto’s van boten te zien zijn. ‘Kun je je inbeelden dat hier toen zo’n grote boten konden varen? Dat spreekt tot mijn verbeelding’, vertelt hij. De sluistoren, gebouwd in de 13e eeuw, regelde het debiet voor de watermolen. De sluis-, water, graan- en later volmolen waren destijds in handen van de hertog van Brabant, de abdij van Grimbergen en de stad Brussel. ‘Bewoners uit de omgeving waren verplicht hier hun graan te laten malen en daarnaast werd in de sluistoren ook de vis-, sluis- en vaarrechten geïnd’, geeft de gids nog mee. Het bouwwerk, waarrond de Zenne kronkelt, is sinds 1979 een beschermd monument. De natuur heeft de menselijke activiteit hier beetje bij beetje overgenomen. Op een bankje turen we in stilte nog even over het water. Watervogels staren ons rustig aan. Hoewel ik hier nog uren zou kunnen zitten, springen we op de fiets om nog meer bijzonders te ontdekken. 

We laten Weerde dorp links liggen en het geluid van de E19 komt steeds dichter. Gelukkig verdwijnt het geluid al snel naar de achtergrond als we het domein van De Weerdse vijver binnenfietsen. Niet verwonderlijk dat dit mooie plekje zo dicht bij de snelweg ligt, want de visvijver is ontstaan door zandwinning voor de aanleg ervan. Hier vind je paaiplaatsen, een moeraszone en een eiland waar vogels in alle rust hun nest kunnen bouwen en kroost kunnen opvoeden. We komen verrassend weinig fietsers en wandelaars tegen als we rond de vijver fietsen. Op het infobord lezen we dat hier ook een vogelkijkwand is, dus nieuwsgierig gaan we op zoek. We moeten even zoeken en afwijken van het pad, maar ons geduld wordt beloond. Verscholen in het groen staat een houten kijkwand opgesteld. Op het water zie je hier het hele jaar door watervogels zoals wilden eend, meerkoet, fuut, waterhoen en kokmeeuwen. Ik steek mijn hoofd door één van de gaten en bewonder de watervogels. We worden ook nog getrakteerd op een kikkerconcert zodat we de nabijheid van de E19 al helemaal vergeten zijn wanneer we dit ongerept plekje verlaten.

We trappen heel wat kilometers door zonder te stoppen, maar genieten met volle teugen van de zon en het landschap. Voor we terug het startpunt bereiken, stappen we nog even van de fiets aan het Steen, ook Rubenskasteel genoemd. ‘Pieter Paul Rubens kocht het kasteel in 1635 als huwelijksgeschenk voor zijn tweede vrouw Helena Fourment’, vertelt Patrick. Het kasteel met bijhorend domein was jarenlang in privéhanden. In 2019 werd het aangekocht door Toerisme Vlaanderen. Een deel wordt gebruikt voor evenementen’, aldus nog Patrick. Met 25 kilometer in de benen sluiten we deze mooie fietstocht af in de Schranshoeve met een fris streekbiertje.