De koers & de camper

De koers en de Belg: het is een match for life.  Wielrennen is naast voetbal de populairste sport in ons land en bij uitbreiding misschien wel van heel Europa.  En ja, de connectie met het camperleven is sterk.  Want als er één constante is, dan zijn het wel de campers die je op elke koers ziet.  Voorjaarsklassiekers, veldritten, rondes: overal zijn er sporters, entourage, supporters in hun camper, groot of klein…  Al jaren zie ik het gebeuren. Dat moet toch top zijn om je passie zo te kunnen beleven, denk ik dan bij mezelf.  Toeval wil dan ook nog is dat mijn twintigjarige zoon zot is van de koers. En ik van campers… Camper en koers? Da’s genieten.

Na de examens is het hoog tijd om met mijn hard werkende student een stevige trip te maken naar de Vuelta.  De Ronde van Spanje, de oudste ronde na de Giro d’Italia…  Dit jaar is ideaal, want Remco Evenepoel kan zijn titel van vorig jaar verlengen.  Stel je voor, nog eens de maillot rojo! Maar er zitten nog ferme kleppers in Spanje.  Vingegaard, Primoz Roglic…  Bekende namen, zelfs voor een leek als ik.

De zoon is blij verrast met mijn voorstel. Het plan? We huren een urban camper, wendbaar en met het nodige comfort, net groot genoeg voor ons twee. We pikken er een goede twee weken voor uit, tegen het einde van de Vuelta.  Zo zitten we kort tegen de topdag van de Angliru , zowat de Mont Ventoux van de Vuelta.  Het is ook niet te zot ver, want in Noord-Spanje.  We vinden een nagelnieuwe Mercedes Marco Polo op het verhuurplatform van Goboony.be. Topper! Deze toch wel iconische camper is van een ervaren stel camperaars in West-Vlaanderen.  Wij wonen in Limburg.  Komt niet slecht uit.  We pikken hem op zaterdagochtend op en laten onze auto achter bij de vriendelijke verhuurster Liesbeth.  Na een uurtje uitleg en het laden van onze kleren, proviand en de fietsen zijn we eindelijk vertrokken, richting Lille. Klaar voor onze cruise door Frankrijk.

Een woelige nacht… 

De eerste uren is het aangenaam laveren met deze luxe mobiel. De zaligheid van de adaptieve cruise control, het zitcomfort, de power, het multimediasysteem met geweldige navigatie…  Wat een vibe! En dan nog eens een zachte zon en helderblauwe lucht, wat wil een mens nog meer?  De rit over de Franse autowegen valt dan ook geweldig mee.  We forceren niks, vreten ook kilometers alsof het niks is en checken van onze planning nog eens.  Morgen is de stad Pamplona de startplaats van de Vuelta. Dat gaat een geweldige show zijn… De spanning bouwt op, iets over de helft van deze grote ronde.  En Pamplona is een heerlijk stadje met een rijke geschiedenis. Omdat we zeker willen zijn van de hele show zondag, proberen we om er zo dicht mogelijk bij te raken.  Tegen middernacht zijn we in Bordeaux, de trots van de Nouvelle-Aquitaine.  De rit voor morgen is nog eens 300 km.  Dat halen we vlotjes, als we op tijd opstaan.  

We kiezen voor deze nacht een camperplaats die we vinden op de app Park 4 Night. Het blijkt een asfalt parking  te zijn aan een sportcomplex net buiten de stad. Geen enkel verkeersbord of pictogram van een camper...  Het is ook wel behoorlijk donker hier, misschien zien we het gewoon niet.  Er staat op de grote parking wel één oude Hymer. We zullen dus wel mogen hier overnachten zeker… Een paar jongeren zijn aan het petanquen en chillen met een subwoofer op laag volume.  Gezellig wel. Tijd voor een koud pintje uit de frigobox, wat kaasjes, droge worst en een belegd broodje.  Het smaakt, na zo een dagje rijden.   Eerst een beetje opfrissen en slapen, want we moeten vroeg op.   De nacht is warm, we haalden vandaag meer dan 30 graden Celsius.  We slapen met het raam open.  Ender boven in de frietzak, ik onder.  

We vallen snel in slaap.  Maar rond 2u30 schrikken we wakker.  Een troep jongeren komt het pleintje opgesnord met scooters. Ze zijn luidruchtig en lijken dronken… Dat is even spannend.  Ze komen vrij dicht bij onze van… Het duurt toch makkelijk een uurtje.  Wat doe je dan?  Vooral rustig blijven en niet doemdenken. Eentje gooit een glazen flesje stuk.  De anderen schreeuwen het uit.  Plots stuift een oude Peugeot het plein op.  De inzittenden beginnen te onderhandelen met de jongeren.  Er wordt openlijk drugs gedeald… Pfoe… Zouden we opstaan en vertrekken?  We besluiten te blijven en om 4u00 is de rust teruggekeerd.  We vallen in een onrustige slaap… tot 7u,  want dan gaat de wekker.  Bed uit, tanden poetsen, koffietje zetten en vertrekken: we willen voor twaalf in Pamplona zijn!

Om klokslag 12u00 arriveren we in Pamplona.  We parkeren nu even aan de Decathlon, net buiten de stad.  Voor vanavond hebben we een camping gereserveerd buiten de stad.  We bezoeken eerst openingsceremonie van de rit van vandaag.  En dat is de rit Pamplona – Lekunberri, een 158,3 kilometer lange heuvelrace met een finale in duikvlucht. Het podiumgedeelte is opgebouwd op een weiland langs een vaart in de stad.  Er is een massa volk.  Zoon en ik maken een prachtige wandeling langs de laan waar alle ploegbussen staan. Indrukwekkend, wat een sfeer!  We spotten Remco van dichtbij en genieten van het spektakel op het podium.  Achteraf is het gezellig kuieren in het stadscentrum.  De wielersfeer hangt overal.  We genieten van een lekkere lunch op een zalig terras in de zon.

We laden de fietsen weer op en rijden naar de camping, een paar kilometer verder.  We installeren ons nog niet, maar nemen wel even een duik in het zwembad, gaan douchen. Fietsen afladen en we rijden terug in de van naar Lekunberri, het is via de autoweg maar een 35 km.  We willen de aankomst ook meepikken. En dat lukt. We raken zelfs redelijk dichtbij.  De Guardia Civil is alom tegenwoordig en leidt met veel ervaring dit evement.  

Opvallend: die agenten zijn allemaal potige goodlooking men met zonnebril, streng maar hulpvaardig.  Ze sluiten de wegen pas op het laatst af en kunnen door hun massale aanwezigheid de vele toestromende wagens, campers, fietsers, lopers goed begeleiden naar het kleine stadje waar het hele Vuelta circus opgesteld staat.  Op een paar uur tijd is alles verhuisd.  De tourbussen, het televisiestation, camera’s, toeters en bellen. Dit dorpje is omgevormd tot één wielerfeest.  Geïmproviseerde caféterrassen, ijskraampjes, barbecue’s… Gezellig sfeertje! De aankomst van die meute renners die door het dorpje razen, spreekt tot de verbeelding.  Oude vos Rui Costa wint, Remco Evenepoel strandt op de vierde plek.  Onze eerst dag was een schot in de roos.  We rijden moe maar voldaan terug naar de camping.  Het wordt een chill-avond onder onze luifel. Beetje lezen en scrollen, lekker pizzaatje besteld op de camping en gezellig babbelen… Over sport, politiek en zijn studie.  Uren kunnen wij praten. Q-time voor vader en zoon. 

We hebben een week voor deze trip, het wordt dus goed plannen om in die korte tijd veel te zien… Voor de komende dagen hebben we twee ritten in de Noord-Spaanse regio Asturië die we willen meepikken: Liencres Playa – Bejes en Ribadesella – Altu de l’Angliru.  Vooral de tweede, de beruchte Alto de Angliru,  een iconische bergtop, één van de zwaarste beklimmingen in het wielrennen, trekt onze aandacht. Een prachtig groen bergachtig decor met daarin onze Remco Evenepoel, die dan zijn bollentrui zal moeten verzilveren…

We besluiten de vrije dag voor de renners te gebruiken om de twee ritten wat te verkennen.  Waar vertrekken ze, waar komen ze aan? Is er een plek waar we zeker willen staan? We hebben geluk: de autoweg A8, die kort tegen de kust aanleunt, leent zich  perfect om alles snel te bereiken.  We rijden langs adembenemende baaien aan de Golf van Biskaje.  We stoppen regelmatig om te genieten van het uitzicht.  Het weer wordt de komende dagen wisselvallig. Genieten van iedere streep zon dus.

We rijden stukken van de twee etappes en voelen in de bergdorpjes dat de wielerkoorts er goed in zit. Versierde huizen, vlaggetjes, terrasjes… Een beetje ouderwets gezellig en nostalgisch.  We infomeren of het haalbaar is tot dicht aan de top van die Angliru te geraken? ‘Jullie zijn vroeg en met die kleine van gaat dat zeker lukken.  Maar gaan jullie daar nu al staan?  Drie dagen in de mistige kou daarboven?’ Klinkt het.  Dat zijn we zeker niet van plan.  Vandaag is het sfeer opsnuiven en genieten van de natuur hier.  We besluiten een pittige wandeling te maken; er is een parking in de buurt en er we vinden een oude bewegwijzerde wandeling.  Wandelschoenen heb je hier wel echt nodig... 

Na onze verkenningsdag stoppen we aan een winkelcentrum.  We slaan proviand in en eten gezellig in onze van.  Erg praktisch, met alle comfort in huis.  Tegen de avond zakken we af naar het gezellige badstadje Ribadesella.  We hebben hier voor morgenvroeg een camping gereserveerd, eentje met leuke voorzieningen. Daar zullen we twee dagen overnachten. Het wordt onze uitvalsbasis voor de laatste twee etappes in ons avontuur.  Maar eerst overnachten we op een camperparking, gevonden via de app Campercontact.  Het is een grote parking, net buiten het stadje aan een klein treinstation, met daarnaast een kleine camperparking met afgietpunt.  Veel campers hier, het is een gezellige internationale drukte…  En dus ook wat sociale controle? We geraken aan de praat met een stel Denen die zot zijn van Jonas Vingegaard. 

De hele nacht heeft het zwaar geregend, maar wij hebben goed geslapen. ‘s Morgens warmt het goed op, het wordt al snel vochtig zwoel.  Ik kan me voorstellen dat dit in deze periode van het jaar hier vaak zo is.  Het is een opvallend groene streek.  De camping net buiten Ribadesella is perfect voor ons, een etage camping met prachtig uitzicht op de zee in de verte.  Even op het gemak installeren, een warme douche nemen en dan vertrekken we met onze van, achter de koers aan. In de voormiddag hebben we post gevat op een brug waaronder we de hele caravaan zullen zien passeren. Daarna rijden we door naar het pittoresk bergdorpje Bejes, waar de renners vandaag aankomen. We zien de karavaan vandaag twéé keer!  Indrukwekkend hoe dit hele circus in enkele uurtjes voorbijraast door het dorpje.  De locals zijn allemaal enthousiast en het doorgaans stille dorpje leeft helemaal op. De motards van de Guardia Civil zien we het eerst.  Ze krijgen enorm veel applaus, ze genieten respect van de lokale bevolking. Best ontroerend… Dan volgen de ploegbussen en wagens, daarna past komt de meute renners.  Wat een snelheid! De politie is massaal aanwezig, ze sluiten iedere zijweg af met lint en jagen hier en daar auto’s weg.  Alles met fluwelen hand, maar kordaat.  Na de caravaan zijn er verschillende jeeps van de Guardia, die al het lint weer meteen meenemen.  Veel overheidsinzet bij dit evenement en het loopt als een trein.  Veiligheid primeert. Da’s belangrijk, want de snelheid van zowel wagens als renners is niet min in die kleine straatjes. In dit soort dorpjes gebeurt er doorgaans weinig, het is dan ook een feest voor de mensen als de Vuelta bij hen passeert. We hebben er alvast gezellig mee gegeten en gedronken.

De volgende dag dalen we met de fiets af naar de startplaats in het badstadje Ribadesella. We komen erg dicht bij de renners en slaan een praatje met een VRT Sporza-reporter Christoph Vandegoor, die al heel de Vuelta in het kielzog van Remco zit.  En wie staat er plots bij ons op zijn Specialized fiets? Mister Evenepoel himself!  Vooraleer het interview begint, krijgen we de kans hem te begroeten.  De Vuelta is zeer toegankelijk,  zeker in zo’n klein stadje.  We kopen de bollentrui van de Vuelta aan een standje.  Dit kan niet meer misgaan, deze moet vanavond zeker van Remco zijn… 

We besluiten deze rit te volgen vanop onze camping.  We hebben onderweg al aardig wat gezien en dit wordt een spannend tochtje, met die speciale bergrit en Remco die de bollen verdedigt.  Op de camping is er een gezellig cafetaria, ook toegankelijk voor dorpsbewoners.  Iedereen troept er een beetje samen.  Op groot scherm kunnen we volgen, we checken tegelijkertijd Sporza via onze laptop.  En ja, die bollentrui kan mijn zoon nu perfect aantrekken.  Die is binnen!

Na de intense koersdagen hebben we nu tijd om nog een paar dagen de rust van het kampeerleven op te zoeken.  We cruisen op het gemak richting België en kamperen op twee campings in Frankrijk.  Vooral rust nemen en genieten van niets doen… Beetje koken op de gaspitjes in de Marco Polo, lezen onder de luifel, en een balletje trappen…  We komen zaterdag helemaal ontspannen weer thuis.  De camper ruilen we terug in voor de auto.  Het was een fantastische trip, zo met vader en zoon. Een hele ervaring rijker in ons al zo gevulde kampeerleven !