Devon Coast to Coast: Engeland op z’n stilst
Geen haast, geen drukte. Alleen trage heuvels, hoge hagen en het geluid van een verre tractor. De Devon Coast to Coast-route slingert zich van de kliffen bij Ilfracombe tot de haven van Plymouth, langs oude spoorlijnen, stille dorpen en de rand van Dartmoor National Park. Deze route is een aanrader als je houdt van rustige paden, landelijke landschappen en reizen op het ritme van de omgeving.
- Fietsen
De route is ongeveer 160 kilometer lang en slingert zich zuidwaarts over rustige paden, vaak verkeersvrij. Je volgt onder andere de Tarka Trail en de Granite Way: voormalige treintrajecten die nu dienstdoen als brede fietspaden, omgeven door natuur. Onderweg passeer je stille plekken die blijven hangen: het imposante stalen Meldon Viaduct, dat hoog boven de rivier Okement uitsteekt. Of Lydford Gorge, een diepe kloof met weelderig bos en de fotogenieke Whitelady Waterfall – een omweg waard. En dan is er nog Brent Tor, een eenzame heuvel met bovenop de Church of St. Michael de Rupe, zichtbaar van kilometers ver, als een uitkijktoren middenin het platteland. Even verderop in Dartmoor ligt de Great Staple Tor: een granieten rotsformatie die uit de aarde lijkt te zijn gescheurd, en één van de meest iconische uitzichtpunten in het nationale park is.
De dorpen onderweg zijn minstens even charmant. Appledore, aan de brede riviermonding, is een wirwar van smalle straatjes. Bideford charmeert met zijn oude brug en kaden, en In Lydford lijkt de tijd te hebben stilgestaan: een middeleeuws straatdorp met typische huisjes in natuursteen en een indrukwekkende eeuwenoude stenen kerk. En ook Tavistock, met zijn marktplein en historische gebouwen, voelt als een plaats waar je graag blijft hangen.
En toch: onderschat deze tocht niet. Het profiel oogt op kaart relatief makkelijk, maar in de praktijk is het vaak stevig klimmen en dalen. Zeker als jeonderweg bent met een zwaarbeladen trekkingfiets, kampeermateriaal of zelfs een hond in een aanhangkar… De combinatie van gewicht, hellingen en soms ruwe ondergrond maakt dat het tempo laag ligt – maar precies dat vertraagde ritme laat je des te intenser genieten van wat je onderweg tegenkomt. Een scheepswerf in verval. Een verlaten veld vol grazende schapen. Een pub met een tuin vol bloeiende rozen. Een zonsondergang die achter een toren verdwijnt.
Wat deze tocht vooral bijzonder maakt, is net dat ritme. Je wordt gedwongen om te vertragen, stil te staan, te kijken. Om halt te houden bij een kapel bovenop een heuvel. Om te overnachten langs een kabbelende beek in het open veld. Fietsen door Devon is een ontdekkingstocht, een oefening in eenvoud, een kleine overgave aan het landschap. En precies daarom blijft ze nog lang nazinderen.
deel Artikel
