‘Een markt bezoeken is net zo leuk als een museum’

Els Sirejacob is kok van opleiding en had haar eigen eethuis. Door de moeilijke combinatie horeca-gezin, ging ze lesgeven en werkte ze voor de magazines van Colruyt. Zo rolde ze in het maken van kookboeken. ‘Chefs die een kookboek wilden uitbrengen, stond ik bij voor de presentatie en de fotografie van echte gerechten, die we niet zomaar weggooiden. Met haarlak en schoensmeer heb ik nooit gewerkt. Daarna ontwikkelde ik zelf recepten voor magazines en, als camperaar, ook voor in de motorhome.’

Hoe ben je camperaar geworden?

‘Toen ik mijn man ontmoette, trok hij als surfer met een busje rond. Dat hebben we een tijdje samen gedaan. Later kochten we voor ons gezin een VW California. Tot onze zoon 2 meter lang werd en we die ruilden voor een McLouis-integraal: meer ruimte, meer comfort en vooral een grote koelkast. Camperen betekent voor mij rust en tijd, ook om te koken. We gaan op vakantie weleens op restaurant, maar ik maak net zo graag zelf iets na een bezoekje aan de lokale markt of winkel. Boodschappen doen en nieuwe ingrediënten ontdekken vind ik net zo leuk als een stadje verkennen. Veel lokale producten neem ik mee naar huis, om daar te blijven gebruiken. Of in de camper. Het zijn perfecte souvenirs.’

Wil een camperaar op vakantie wel zijn kostbare vrije tijd verdoen met koken?

‘Je moet toch eten, en dus koken? (lacht) Daar heb je, als je op pad bent met de camper, toch ruim de tijd voor. Dat is de ultieme rust voor mij: op het gemak, aan het einde van de dag, iets koken op de camping. Met mijn camperfoodgerechten wil ik aantonen dat zelf koken in de camper niet moeilijk is of veel tijd vergt. Je kan eens iets kant-en-klaars bereiden. Ook wij hebben diepvriesspaghetti mee. Maar mijn recepten kosten je niet veel meer moeite of tijd. Camperfood mag niet te ingewikkeld of buiten je bereik zijn. Veel gerechten uit mijn boek maak ik ook gewoon thuis klaar.’

Daar moet het wel niet op twee pitjes koken?

‘Inderdaad, onze camper heeft dan wel drie pitjes, maar je kan die nooit tegelijk gebruiken: met één grote pan is er al geen ruimte meer. Vandaar dat koken in de camper ook eenvoudig moet zijn en ik een voorkeur heb voor eenpansgerechten. Wij combineren de camperkeuken vaak met een gasbarbecue buiten. Ideaal om vlees te bakken en groenten te roosteren. Het idyllische beeld van koken op een open vuur is helaas op de meeste campings een utopie. Kamperen is je altijd wat behelpen, maar kamperen houdt voor velen ook in dat je zelf je potje kookt. En op een camping hoeft dat niet lastig of ingewikkeld te zijn om lekker en goed te koken.’

Waardoor laat je je inspireren bij het bedenken van camperfood?

‘Door de plaatsen die we aandoen, maar ook de seizoenen of groenten in een lokale winkel. Soms bewerk ik bestaande gerechten of bedenk ik zelf iets. Op verplaatsing kan je je ingrediënten wat aanpassen aan lokale producten. Een pasta carbonara in Cornwall maak ik bijvoorbeeld met stiltonkaas, waardoor die net een tikkeltje anders is. Ik zoek het nooit te ver. Je kan overschotjes verwerken, zoals in een aardappelsalade. Ik heb altijd diepvrieszakjes in de camper voor kliekjes, maar ook om ingrediënten veilig in te bewaren. In de camper durft een en ander al eens flink heen en weer te schuiven. Zulke zakjes zijn ook handig om van thuis iets mee te nemen zonder dat je de hele verpakking hoeft mee te zeulen.’

Op je checklist voor de kampeerklare camper in je boek staan ook tafellakens: je houdt wel van ‘aangekleed’ tafelen?

‘Sfeer en gezelligheid zijn voor mij heel belangrijk. Een kampeertafeltje zonder tafellaken: dat zal niet gauw gebeuren. En als het tafellaken vuil wordt, draaien we het gewoon om (lacht).’

Kies je je bestemming weleens in functie van de lokale producten die je er vindt?

‘Dat gebeurt. Zo willen we komende zomer zes weken door Italië trekken. In Italië word ik altijd blij van het eten. Ook op korte trips proef ik graag de lokale specialiteiten: zeevruchten in Frankrijk, bitterballen in Nederland. Ik ben heel graag in Balkanlanden, voor de natuur en de vriendelijke mensen, maar ook voor de producten. In landen als Albanië vind je nog echt goed vlees of heerlijke bergkazen. Allemaal pure smaken.’

Wat als mama zegt: ik ben met vakantie, ik kook eens niet?

‘Gelukkig kookt mijn man ook graag. We vullen elkaar goed aan, zeker in de zomer. Het is misschien een cliché, maar hij is graag bezig met vuur en ik snijd dan de groenten. Dus als ik eens niet zou willen koken, kan hij overnemen. En de kinderen hebben het koken thuis met de paplepel meegekregen. Ze koken nu al elk een avond in de week.’

Nu de kinderen groter zijn: weer plannen om in de horeca te gaan?

‘Nee hoor, tenzij misschien een restaurantje op onze eigen camping. Een camping openen is mijn grote droom. Al is nog niet duidelijk waar. Mijn man wil bij de zee zijn, ik hou van bossen. Misschien de kust van Montenegro of Albanië: daar vind je beide. In Oost-Europa komt het kamperen op. Dat zou geen slechte plek zijn. Het leven is er eenvoudiger en rustiger. Daar een kleine, niet afgebakende camping, waar de gasten geen nummer zijn en ze zelf hun plekje mogen uitkiezen, met buitendouches, een piepklein winkeltje, een plukboerderij en wat beestjes erbij. Of het realistisch is? Een mens moet blijven dromen.’