De Zwitserse Grand Canyon

Met grote voorzichtigheid, beducht voor een fatale misstap, beklim ik de treden van het uitkijkplatform Il Spir. Honderden meters onder me stroomt de Rijn, die zich hier al eeuwenlang een weg baant door een witgrijze rotsenmassa. Het resultaat is een spectaculaire kloof die de inwoners van de streek niet zonder trots de ‘Swiss Grand Canyon’ noemen. Die bijnaam klinkt wel een tikje te chauvinistisch, maar het immense hoogteverschil en het weidse uitzicht plaatsen de meanderende Rijn in een heel ander perspectief.

Een van de weinige tekenen van menselijke aanwezigheid is een spoorweg waarop geregeld een miniatuurtreintje lijkt te passeren. Ook de Rijn ziet er van hoog boven op het uitkijkplatform nog onbeduidend klein uit, al krijg je beneden in de kloof wel een heel ander beeld. Op dit gedeelte van de Rijn kan je zelfs raften, maar daar is het op de dag van ons bezoek helaas te slecht weer voor. Pech.

Na een duik in het verwarmde zwembad, een saunasessie, relaxen in een bubbelbad, ontspannende yoga, een Turks stoombad en een verkwikkende massage is de uitgeregende start van ons verblijf in Flims algauw helemaal verteerd. Bovendien voel ik me als gast in het Waldhaus Flims toetreden tot de grote geschiedenis van het Zwitserse hotelwezen.

Waldhaus Flims dateert uit 1877 en behoort tot een select kransje historische luxehotels. De opening van het hotel betekende destijds het begin van het toerisme in deze streek en tal van vooraanstaande gasten hebben hier de voorbije anderhalve eeuw gelogeerd.

Het succes van Waldhaus Flims inspireerde andere bergbewoners met toeristische ambities en omstreeks de eeuwwisseling opende enkele straten verderop het paleishotel Schweizerhof, waar onder anderen Einstein en het Belgische koningspaar Albert I en Elisabeth te gast waren.

In een brochure pakt het hotel uit met het koninklijke bezoek en er staat vermeld dat de koning tijdens zijn bergtochten kon rekenen op de deskundige begeleiding van een plaatselijke berggids. Meer informatie wil de familie Schmidt, die het hotel bezit, om privacyredenen niet vrijgeven. Aandringen levert niets op, al blijkt uit hun zenuwachtig geformuleerde antwoord dat in een recenter verleden ook koning Albert II en Paola hier te gast waren. En Filip en Mathilde? Geen commentaar.

De grote troef van Flims en omgeving is de grandioze natuur. En al die natuur wil ik op de tweede dag van mijn verblijf volop gaan verkennen. Samen met mijn reisgezellen beslis ik om te gaan wandelen op de flanken van de 3.100 meter hoge Piz Segnes.

Een zetellift brengt ons naar het gehucht Foppa, op een hoogte van 1.400 meter, van waaruit we nog een eind hogerop klimmen. Helaas zit het weer voor de tweede dag op rij niet mee.

Mist en nevel ontnemen ons het uitzicht op de Tschingelhörner en de andere toppen van de Tektonikarena Sardona, dat als berglandschap sinds 2008 als Unesco-werelderfgoed is erkend. Volgens geologen is Sardona een unieke bergformatie omdat het vormingsproces van de bergen er in de verschillende steenlagen zo goed zichtbaar is.

Bovendien bevindt zich in de rotswand van de Tschingelhörner het mysterieuze Martinsloch, een gat met een diameter van 20 meter, waar de zon slechts enkele minuten per jaar weet door te schijnen.

Zon ontbreekt tijdens onze beklimming die wegens het slechte weer niet eens boven de 2.000 meter gaat. Om niet op onze honger te blijven zitten, volgen we dan maar een gedeelte van de Kulinarik-Trail Berg & Sicht.

Het volledige traject van deze culinaire wandeling brengt je naar vijf verschillende restaurants en is zo goed voor een vijfgangenmenu. Een tweede gelijkaardige culinaire tocht, Wald & Wasser, beperkt zich tot drie adressen in de buurt van de idyllische Caumasee.

Om de regen in Flims te ontvluchten, reizen we een dag later naar het vijftig kilometer verderop gelegen Lenzerheide. Net als Flims heeft Lenzerheide een indrukwekkend arsenaal wintersportinfrastructuur, die in de zomer voor weinig geld - vaak gratis - ter beschikking staat van wandelaars en andere sportieve bezoekers.

Met een jaarlijkse manche in de UCI Mountainbike World Cup vinden vooral veel fietsers de weg naar Lenzerheide. Om nog meer bezoekers op de fiets te krijgen transformeert de plaatselijke skischool zich ’s zomers tot Bikeschule Lenzerheide. Bezoekers kunnen er fietsen huren en lokale fietsgidsen verzorgen er rondleidingen en lessen.

Ik pas voor de extreme afdalingen en samen met Mario onderneem ik een fietstocht naar Alp Fops, een berghut met restaurant op een hoogte van bijna 2.000 meter. In de beginfase volgt een vlot beklimbare asfaltweg, waarna we een gedeelte van de hoogte meters aan boord van een stoeltjeslift overbruggen.

Zo gaat het makkelijk! Vanuit Tgantieni volgt wel nog een pittige klim tot aan eindpunt Alp Fops, waar we genieten van enkele culinaire bergspecialiteiten én van het indrukwekkende panorama op honderden Alpentoppen in Graubünden. En dat zowaar in volle zon!

Tekst Kris Clerckx - Foto’s Michael Dehaspe

Dit artikel is verschenen in oktober 2015.