Kamperen in de Italiaanse Marche

Uitvalsbasis 1

Camping Panorama in Fiorenzuola di Focara

We zijn midden juli en Marco Piperno onthaalt ons hartelijk op zijn camping. Enkel het gezoem van voorbijzoevende fietsers verbreekt de stilte. ‘Ik dacht dat alle Italianen voldeden aan het cliché parlare parlare, maar hier heerst de rust’, beken ik aan de campingeigenaar. ‘Dat komt later nog’, verzekert hij mij. ‘Kom terug in augustus, dan staat de camping vol Italianen. Ik geef je een goede raad’, vertelt hij in zijn zacht Engels met een vleugje Italiaans. ‘Koop twee flessen lokale frisse wijn, drink ze uit met een aantal van mijn gasten en zij zullen je overladen met goede gerechten als dank. Gebruik vervolgens de kurken van de flessen om in je oren te stoppen. Eens de wijn uit de kan komt inderdaad dat parlare eraan’. Als ik hem zo bezig hoor, is wijn daar niet altijd voor nodig.

Ideaal voor rustzoekers

De camping ligt aan het nationaal park Il Monte San Bartolo, omringd door kliffen, de zee, wijngaarden en landerijen. Het park begint aan de noordelijke kant aan het stadje Gabicce Mare, meteen ook de grens van de Marche met de streek Emilia-Romagna. Dieper langs de kust van de Marche eindigt Il Monte San Bartolo aan de stad Pesaro.

Het park verklaart de rust op de camping. Echte strandzoekers vinden hier hun ding niet. Daar zorgen de kliffen voor. Het dorpje Fiorenzuola di Focara, op luttele kilometers van de camping, heeft wel een strand. Het is moeilijk te vinden en met een hek afgesloten voor toeristen. Het was nog niet open midden juli. Men wacht er liever op de Italiaanse massa, in augustus. Het dorp is ook zonder de streep zand aan het hemelsblauwe water een bezoek waard. Het is volledig ommuurd en ademt een sterke renaissancesfeer uit.

Pantani achterna in Pesaro

In Pesaro is het op het strand onvoorstelbaar druk. We concentreren ons daarom op de andere troef van de stad: de fiets. Het hele nationale park en de weg die erdoor loopt is een favoriete trainingsroute voor het wielergekke Italië. Pesaro verkoopt zichzelf als de hoofdstad daarvan. De god die hier aanbeden wordt is, net als de campingeigenaar, ook een Marco. Iemand die kurken in zijn oren kon steken. Il Elefantino, Pantani. De steeds voorbij flitsende wielertoeristen voelen zich verbonden met de held van de Marche. Hier lag een van zijn favoriete trainingsstrips, de Strada Panoramica Adriatica.

Terug op de camping is het voor mij ook dopingtime. Niet in de grootteorde van de betreurde kampioen. Een perfect geserveerde cappuccino aan de bar en een plons in het zwembad volstaan om mijn suikerspiegel weer op peil te krijgen. Ik heb zelden in een zwembad gelegen met zo’n eenvoudig maar mooi uitzicht. De zachte heuvels en het groen van de olijfgaarden vormen de hoofdtoets.

Uitvalsbasis 2

Camping La Medusa in Porto Recanati

De rit van camping Panorama naar camping Medusa leidt ons, met een omweg, langs een verplichte tussenstop: de stad Urbino. In 1483 werd de schilder Rafael geboren in deze belangrijke renaissancestad, en hij zou uitgroeien tot een belangrijk vertegenwoordiger van de kunststroming. De naar verluidt best bewaarde renaissancestad van Italië herbergt naast het geboortehuis van Rafael het Palazzo Ducale. Het gebouw is zowel aan de buiten- als aan de binnenkant imposant. Het huisvest het museum Galleria Nazionale delle Marche met een collectie renaissancekunst die de kinderen stil kreeg: schilderijen, beeldhouwwerken, munten en meubels.

Lang blijven ze niet stil, want tijdens onze heerlijke wandeling in deze middeleeuwse stad stoppen we voor artisanaal ijs, wat op gejuich wordt onthaald. Het is namelijk drukkend warm in deze stad meer landinwaarts, en we beslissen dan ook te vluchten richting fris water.

Duik in een paradijselijke rivier

De Gola del Furlo is een betoverend mooie kloof tussen Fossombrone en Acqualagna. De rivier de Candigliano sleep er een weg uit door de zachte kalksteen en langs de oevers wachten een aantal ideale picknick- en zwemplaatsen. Als we weer afgekoeld zijn, zetten we – net als de rivier – koers richting zee.

Camping Medusa is een typische familiecamping aan zee, met overdag entertainment op het strand. Het is een grote camping met een restaurant. We zien er ook de obligatoire minimacho’s van 14 jaar met het haar strak naar achteren gekamd en de gebronsde borst half zichtbaar onder het open hemd. Ze klitten ‘s avonds steevast samen op een bankje aan de ingang van de camping. Ze voelen zich duidelijk thuis. Dat is niet moeilijk, want van de 420 plaatsen zijn er 320 vast.

De meegereisde hond kan zijn vreugde niet op. De camping heeft zowaar een eigen hondenstrand, en dat vinden de viervoeters duidelijk geweldig. Het zwembad is een beetje teleurstellend, maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door de prachtige zee die op 20 meter van de camping ligt.

Geboortehuis van Maria
In de Marche bestaat bijna de hele kustlijn uit een opeenvolging van drukke badplaatsen met drukbezochte campings. Daar is Camping La Medusa, gelegen tussen Porto Recanati en Marcelli, geen uitzondering op. Maar wat zo fijn is aan deze streek, is dat er overal verspreid prachtige natuurgebieden liggen. Je hoeft nooit ver te gaan om van de natuurpracht en de glooiende zachtheid van de Marche te genieten. Het stadje Marcelli ligt ook aan een groene long, het Parco Regionale del Conero. Het strekt zich uit langs de zee tot aan de stad Ancona, zo’n 24 kilometer verderop. Stroken strand vloeien over in steile kliffen, die soms paradijselijke strandjes gijzelen: het Spiaggia delle due Sorelle (strand van de twee zusters) is alleen bereikbaar met de boot. De Monte Conero laat met zijn 572 meter hoogte een stevige indruk na op deze mooiste kustlijn van de Marche. Wandelaars halen hun hart op tussen zijn wijnranken en op de stranden aan zijn voeten.

Even verder op een andere heuvel rust het dorpje Loreto met het geboortehuis van Maria. Volgens de legende transporteerden engelen het vanuit Nazareth naar hier op het einde van de dertiende eeuw. Loreto is door die verhuis een bekend bedevaartsoord geworden in het katholieke Italië. Dat merken we in de stampvolle zestiende-eeuwse Basilica della Casa Santa. Die loont zeker de moeite voor een kort bezoek.

Uitvalsbasis 3

Camping Il Cippo in Carpegna

De Monte Conero en de geest van de wielergod van de Marche hebben mijn nieuwsgierigheid geprikkeld. We laten de Adriatische zee met zijn eeuwig spel tussen azuurblauwe lucht en water achter ons. We rijden verder richting het binnenland. De keuze is niet eenvoudig. Het binnenland is, net als de keuken, zeer divers. Zachte heuvels gaan er over in echte bergen.

Nog meer wielergeschiedenis

We besluiten de geest van Pantani te volgen. Zijn favoriete trainingsplek, de 1.358 meter hoge berg de Carpegna, zorgde ook voor een van zijn bekendste uitspraken ‘Il Carpegna Mi basta’ - de Carpegna is voor mij genoeg. Aan deze klim had hij genoeg om zich voor te bereiden op de grote rondes.

De Carpegna speelde ook in onze vaderlandse fietsgeschiedenis een belangrijke rol. Eddy Merckx vocht er samen met o.a. Fuente en Moser in de jaren zeventig felle duels uit. De menigte die tijdens de Giro de renners naar boven schreeuwt is er nu gelukkig niet. Camping Il Cippo is in uiterste harmonie met de natuur rondom ons. Luxe hoef je er niet te zoeken. De animatie wordt hier overdag verzorgd door de eekhoorntjes en met een beetje geluk een das. ’s Avonds staan dansende vuurvliegjes in voor het entertainment.

Foodies weten waarheen

Agnese, een van de vier uitbaters van de camping, staat in voor de keuken. Alles wordt vers bereid. Zelfs de pasta is handgemaakt. Dat gebeurt helemaal met lokale producten, tegen prijzen waar Pantani zich voor omdraait in zijn graf. De kampioen zelf stopte er regelmatig tijdens zijn training voor een shot koffie. Daarom wordt hij hier geëerd met een standbeeld, beweert Agnese. Ze vertelt verder dat we blijkbaar net zijn moeder hebben gemist. Dat van die koffie durven we te betwijfelen, maar de bloemen aan zijn standbeeld zijn de stille getuigen van een moeder die treurt om haar verloren berggod.

De gemeente met dezelfde naam als de berg, Carpegna - die bij foodies een belletje doet rinkelen om de ham - grenst aan het dicht beboste Parco del Sasso Simone e Simoncello. Dit park strekt zich voor de helft uit tot in de provincie Emilia-Romagna. Grindpaden voeren je naar kleine authentieke dorpjes. In deze streek wandelen of fietsen is als wandelen door een renaissanceschilderij: de schilder mengde zijn zachtste groen- en bruintinten met het geel van de zon.