Winterkamperen aan de Waddenzee

Pikdonker en steenkoud is het wanneer we op vrijdagavond laat aankomen op het kampeerterrein. Het was best wel een eindje rijden in volle avondspits naar dit noordelijke stukje Nederland. De stilte overvalt me en ik voel de stress van mijn schouders glijden terwijl ik de koele boslucht opsnuif. Ik hoop dat we een mooi plekje hebben uitgekozen, helemaal achteraan op het terrein, met als enige buren de bosbewoners. Met onze hoofdlampjes op knoeien we wat met het tentzeil en de stokken. Het is een model dat we niet gewend zijn: een zogenaamde geodetische tent met gekruiste stokken die overal met velcrostrips vast worden gemaakt aan het zeil.

Bestand tegen alle soorten weer, maar de eerste keer net iets moeilijker om op te zetten. Gelukkig geven de ritsen en touwen licht in het donker, zodat ons huisje van tentdoek een halfuurtje later toch rechtop staat. Ik nestel me knus in mijn mummieslaapzak met mijn warmwaterkruik, koud heb ik het al lang niet meer. Fluisterend liggen we naast elkaar en luisteren naar de geluiden van het bos. ‘Oehoe’, roept een uil spookachtig dichtbij, of is het mijn verbeelding?

De lucht: gevuld met de geur van koffie

Uit een warme slaapzak kruipen is een stuk moeilijker dan erin. Gelukkig stopte ik mijn trui en broek lekker mee onder in de slaapzak zodat ze voorverwarmd zijn. Het houtkacheltje buiten brandt al en ik hoor Gidus, een van de uitbaters van de camping, komen aanlopen met onze ontbijtmand. Het is de geur van verse koffie die me uiteindelijk toch naar buiten lokt. Een waterig zonnetje komt piepen terwijl het zwarte goud de slaap uit mijn ogen verdrijft. ‘Gak-gak-gak’, een troep ganzen vliegt met veel vertoon hoog in de lucht, dan is het weer volkomen stil. Buiten is alles nog vochtig en kil, dus voor het ontbijt trekken we naar de knusse serre die als shelter voor alle kampeergasten dient. Naast de vintage chesterfield brandt de kachel gemoedelijk en ik smul gulzig van alle lokale lekkernijen, het verse brood is knapperig en zelfs nog een beetje warm.

Van zo’n nachtje in de koude slapen krijgt een mens een serieuze eetlust. Nog meer lekkers is te vinden in Den Oever, waar elke zaterdagochtend de ZeeVerse Vismarkt plaatsvindt. Ik hoop op mosselen voor op het kampvuur maar daarvoor zijn we net te laat, het aanbod is afhankelijk van wat de vissers de dag voordien hebben binnengebracht. Maar een hoopje pijlinktvissen en een stevige moot zalm doen me ook watertanden, al ben ik meer dan blij dat de vis ook vakkundig wordt schoongemaakt. Terug op de camping gaat alles met wat kruiden erop buiten op het vuur.

De zee: prachtig decor voor wadlopen

Of ik al een keertje aan wadlopen heb gedaan? Wat lopen? Nee, wadlopen! Hier vlak bij het Werelderfgoed Waddenzee zijn wadlooptochten de normaalste zaak ter wereld, voor mij is het volkomen nieuw. Bij laag water maak je een wandeltocht over het wad, een modder- of zandplaat die in een ondiepe zee is ontstaan. Doordat een wad twee keer per etmaal door het getij overstroomd wordt, neemt de stroming slik mee, dat dan bezinkt op plaatsen die tijdens een hoogwaterperiode rustig zijn. Een goede wadlooptenue bestaat volgens de specialisten van De Groot Recreatie uit warme bovenkleding, een regenjas, een short of sportbroekje en veterschoenen die je goed kan aantrekken.

Een korte broek?! Ik dacht bij een winterse wandeling meer aan een lange broek, wollen sokken en laarzen. Maar dat slik zuigt blijkbaar zo hard aan je voeten dat je met rubberlaarzen gewoon blijft vastzitten in de modder en een lange broek wordt sowieso nat waardoor je het algauw nóg kouder hebt. Na een warme kop koffie met koek vertrekken we vanuit Hippolytushoef al lopend naar het wad. Het weer zit mee, want het is droog en de avondzon zorgt nog voor een beetje warmte. Na een kwartiertje staan we voor de uitgestrekte moddervlakte. Voorzichtig laat ik mijn voet wegzinken in de koude brij.

Ton, onze gids, zet er stevig de pas in. Stilstaan is geen optie, want dan zak je nog dieper in het slijk weg met als resultaat dat je amper je voeten nog omhoog krijgt. Al is je haasten ook een risico, want het is best een glibberig goedje waar we doorwaden. ’Waarom doe ik dit precies?’ spookt het door mijn hoofd. Ik heb sinds mijn kinderjaren niet meer zo in de modder geploeterd. Pas wanneer ik de smaak een beetje te pakken heb, neem ik de tijd om rond te kijken naar de overweldigend mooie natuur. De avondzon strooit een gouden gloed over het gladde wad, waarin de donzige wolken weerspiegeld worden. Zwermen strandlopers vliegen heen en weer om een maaltje bijeen te scharrelen. Het is een sprookjesachtig tafereel en wij zijn de enigen op het wad om het te aanschouwen. We worden er helemaal stil van. De zon zakt verder weg en zorgt voor een zee aan roze, paars en oranje zo ver ik kan kijken. Daarom doen mensen dit dus! Hoe verder we over de plaat wandelen, hoe hoger het water komt. Het lijkt soms wel alsof ik boven op de zee stap. Mijn tenen voel ik al lang niet meer.

Wanneer anderhalf uur later de boot die ons komt halen in zicht komt, ben ik best opgelucht - mijn warme kleren en droge schoenen zijn daar aan boord, oef - en voel ik me ook lichtjes euforisch. Dat was een belevenis die ik niet gauw zal vergeten! Op de terugweg worden we getrakteerd op een verwarmende borrel met verse garnaaltjes én, na even turen met Tons verrekijker, ook op zeehonden. Op de camping wacht nog meer natuurschoon: aan de open hemel schitteren ontelbaar veel sterren. Ik nestel me dicht bij het kampvuur met een kop warme chocolademelk tot mijn gezicht en voeten helemaal gloeien.

Het land: perfect voor een boswandeling

Van bij onze tent loop ik zo het verlaten Robbenoordbos in. Vreemd dat hier 100 jaar geleden nog vissen zwommen. Na de inpoldering van het Wieringermeer bleek dat de grond door de hoge grondwaterstand niet geschikt was voor landbouw en werd er een broekbos aangelegd. Nu leven er tussen de zwarte elzen en zachte berken vooral uilen, konijnen, spechten en reeën. Ze lijken op dit moment allemaal in winterslaap te zijn, want naast het geritsel van de roestbruine bladeren onder mijn voeten hoor ik helemaal niks. Ik schakel mijn telefoon uit en dwaal op goed geluk wat door het grote bos, het doet goed om de koude lucht in te ademen en te genieten van het groen van het mos en de varens. Mijn koude handen sturen me terug in de richting van de camping, waar ik weer op temperatuur kom door stevig houtblokken te klieven voor het kampvuur. Er is namelijk niets waar ik zo van kan genieten als van buiten kokkerellen. Aardappelen, raapjes, witlof, pastinaak en wortelen plonsen broederlijk in de heksenketel die opwarmt aan de driepikkel boven de vuurschaal. Terwijl alles rustig hangt te pruttelen drink ik een glaasje bourbon met ginger ale en een scheutje esdoornsiroop, het perfecte winteraperitiefje. De worstjes spiesen we op een stokje en bakken we rechtstreeks boven het open vuur. Ik staar in de vlammen en beeld me in dat ik in Scandinavië ben. Maar wacht eens even, er ontbreekt iets… Maar natuurlijk: winterkamperen doe je heerlijk zónder muggen.

Kamperen in de winter is andere koek dan in de zomer, zeker in een tentje. Het is dus belangrijk dat je de juiste kampeerspullen meeneemt.

1. Een kleine wintertent. Hoe kleiner de tent, hoe makkelijker ze te verwarmen is met je lichaamswarmte. 
2. Goed geïsoleerde slaapmatjes. Je slaapt vaak op een bevroren ondergrond. Als je slaapmatje niet voldoende isoleert, krijg je het heel koud ’s nachts. Mijn favoriete winterslaapmatje is de Exped Synmat 9 LW, geschikt voor temperaturen tot -25 °C. Tip: Liggen er op de camping nog blaadjes onder de bomen? Strooi ze onder je tent: ze zorgen voor extra isolatie.
3. Een winterslaapzak. Ik vind het zalig om weg te kruipen in mijn mummiemodel met donsvulling van Simond, de Makalu I Light. Voor het slapengaan vul ik ook steevast een ouderwetse rubberen warmwaterkruik. Warm even op bij het kampvuur voor je in je slaapzak kruipt, zo koel je minder snel af.
4. Thermisch ondergoed houdt veel meer je lichaamswarmte vast dan een gewone pyjama. ‘s Ochtends doe je gewoon je kleren erover aan voor je richting sanitair trekt. Daar kan je je warm omkleden.
5. Kookgerei. Niks warmt je beter op dan een hartige maaltijd: een driepikkel en kookpot zijn dan ook onmisbaar tijdens een weekendje winterkamperen.